Even bellen met... Annemiek de Haan

Annemiek de Haan haalde drie Olympische medailles met de vrouwen acht. Ze wist dat de Spelen in Londen de laatste zouden zijn, een afscheid met een medaille was een wens en is gelukt!  Nu probeert de goedlachse Groningse haar ervaring en passie over te brengen als hoofdcoach bij RTC Noord. Vijf prangende vragen aan Annemiek!

Hi Annemiek, we kennen je als roeister, wat doe je tegenwoordig?
Ik coach roeiers bij RTC Noord en ik ben moeder van Ferre van bijna 4 en Mees van 2. Eigenlijk heb ik heel veel kinderen. Bij het RTC coachen we 20 jongens en meiden, tussen de 19 en 24, 25 jaar. Ik begeleid er zeven, drie meiden en vier lichte jongens. En die begeleid ik vrij intensief.

Je hebt veel ‘kinderen’, hoe combineer je werk als coach en de zorg voor Ferre en Mees?
Moeder zijn staat natuurlijk op nummer 1! Je móet er wat naast doen, anders wordt je wereld echt klein, en soms is dat pittig. Ik ben redelijk flexibel, maar kan niet ‘even’ coachen. Dan moet ik oppas regelen of twee kinderen meenemen, die ik op de fiets stil moet houden met Sultana’s. M’n roeiers vinden het niet eens zo erg, maar ik heb er dan niet mijn volle aandacht bij. Van een coach verwacht je dat hij of zij er altijd is. Dat realiseer ik me nu pas. Ik kan niet altijd bij ze zijn, heb zestien uur per week. Om 21.30 uur gaat mijn telefoon op stil, want normaal slapen is heel erg belangrijk.

Tijdens jouw roeicarrière heb je altijd met coaches gewerkt, heb je veel aan je topsportcarrière in je dagelijkse leven?
Ja zeker! Daarom doe ik het ook. Ik heb zo veel ervaring, hier kan ik wat mee! Zelf coachen is wel anders. Je moet goed bedenken hoe je je ervaring overbrengt en daar word ik steeds beter in. Mijn roeiers zitten tegen het Aegon Nationaal RoeiTeam aan, ik kan ze goed voorbereiden want ik weet wat ze te wachten staat. Ik probeer van alle coaches die ik heb gehad wat door te geven. En soms is iets voor jou heel duidelijk, maar pikt de roeier het niet op. Als dan eindelijk ‘O, jij bedoelt dit!’ wordt geroepen, is dat  leuk. Kun je weer verder.

Wat is jouw tip voor je pupillen?
Rondom een wedstrijd denken ze dat ze écht heel hard moeten. Ik probeer de spanning weg te halen en aan te geven dat het niet anders is dan een training. Focus en hun taak uitvoeren.

Hoe gaat het met je sportieve carrière, roei je nog?
Ja, ik roei bij de Hunze, maar wel op een iets lager pitje. Het blijft gewoon heel leuk. Ik skiff af en toe en bij de Heineken en de Head hebben we in een acht geroeid. Het leukste is om te roeien met je oude ploegje. Ze weten wat ze moeten doen, we varen zo weg. Net als fietsen, je verleert het niet! Daarnaast loop ik nog hard, dat is makkelijker qua planning haha…

Aan wie draag je het stokje over?
Mijn verenigingsgenoot, Matthijs Vellenga, Skøllie in hard en nieren.

Foto’s: privé archief Annemiek de Haan, Katie Steenman en KNRB