Herinneringen aan 't WK 05: Marit van Eupen

Marit startte het WK van 2005, 2006 en 2007 in de lichte skiff. Het resultaat, algemeen bekend, drie gouden plakken. Als we haar vragen naar 2005 volgt een diepe zucht: “Ik weet het niet meer! Het meeste heb ik uit mijn geheugen verbannen.” Gelukkig komt het goed…

In 2005 startte Marit in de lichte skiff in plaats van in de dubbeltwee. Haar kracht in de dubbel was faciliteren, en dat hoefde nu niet. “Ik was heel gelukkig in de skiff. Voor mijn gevoel mocht ik een jaar freewheelen. Ik kon hard trainen, wilde het goed doen.” Qua voorbereidingen liep het gesmeerd, behalve het weer. “Het was een miserabele zomer met veel regen en wind. En in de ene week dat het mooi was, werd ik ziek.”

De skiffeuse zou starten in de lichte dubbelvier en in de skiff, maar twee velden was te veel. Marit had behoorlijk wat gewicht verloren. De keuze: starten in de skiff. “Afgezien van de week koorts, had ik een goed jaar en een goede voorbereiding.”

De equipe vertrok naar Gifu in Japan. Marit begint te lachen als ze over de busrit vertelt: “We kwamen met de bus langs het rivierengebied, een prachtige delta. Het zag er een beetje Nederlands uit. Ondertussen trok Geert Cirkel (roeier in de M4- red.) langzaamaan wit weg. Hij was hier al eerder geweest en riep: ‘hier kun je helemaal niet roeien.’ Inderdaad, het stroomde als een dolle!”

Het was een WK met veel gekkigheid, maar ik zat lekker in m’n coconnetje

Het WK was een en al hectiek! Er werd een stuk aangewezen als baan en de stuw moest zijn functie bewijzen. De ballen lagen niet recht, de ene baan was breder dan de andere. Er werd opgebouwd en afgebroken voor een naderende tyfoon en er waren wondertijden (die uiteindelijk niet in de boeken kwamen omdat ze echt ongeloofwaardig waren).

“Het was een WK met veel gekkigheid,” vertelt Marit. “Maar ik zat lekker in m’n coconnetje. Ik vond het prima. Wat anderen van me vonden, maakte me niets uit. Ik heb me aangenaam lopen vervelen. Heb veel door de stad gewandeld. Op een bepaald moment offerde ik wat munten bij een tempeltje om de lokale goden goed te stemmen. Daarna heb ik bij ieder toernooi een offerplek gevonden, voor de rest heb ik geen bijgeloof hoor!” Ze moet hard lachen als ze het vertelt. “Maar hier in Japan is het begonnen.”

Marit in 2006

Marit had een doel “Ik wilde heel graag op het podium, had nog nooit een medaille gehaald op het WK.” Een langzame official gooide bijna roet in het eten. “Twee officials gingen de reclame op m’n riemen controleren. Dit moest opgemeten worden, dus eentje ging op pad voor een centimeter. Het duurde zo lang, dat ik de stickers van m’n riemen heb gehaald.” Tegen de stroom in roeide ze naar de start: “Ik ben niet eens aangekomen in het warm roeigebied. Ik vroeg me alleen maar af: ‘kom ik wel op tijd bij de start?’”

Ik offerde wat munten om de lokale goden goed te stemmen

De start heeft Marit gehaald en de race ging volgens het boekje. “Ik heb lang op save geroeid want de tijd was niet interessant. Ik was heel blij met de titel. Het was top!” Een ingetogen feestje vond plaats in het hotel: “Ik heb mijn medaille gevierd in zo’n Japans bad op de bovenste verdieping van het hotel.”

Na afloop van het WK reisde ze in haar eentje door Japan: “Van noord, naar zuid en weer terug. Ik wilde zoveel mogelijk zien. Het is zo’n fascinerende cultuur. Als een echte Japanner ging ik ergens naar toe, foto, en naar het volgende. Het was fantastisch.”