Ode aan het roeien: Frans Larmené

De een roeit het liefst in een rustig natuurgebied terwijl de ander zo snel mogelijk van start wil in een race. Weer een ander probeert jonge roeiers beter te maken of vaart ieder jaar de Elfsteden roeimarathon. Wat ze met elkaar gemeen hebben, de liefde voor het roeien! Vandaag vertelt Frans Larmené wat hij het allermooiste vindt aan roeien.

Als je aan Overijssel en specifiek aan Zwolle denkt, denk je niet gelijk aan water(sport). Dat is toch vooral Friesland en Zeeland met meren en kusten? Niks is minder waar. Zwolle ligt niet direct aan groot open water, maar de drie rivieren die Zwolle kruisen zijn wel uniek. En hoe!

De grote rivier de IJssel mondt uit in de voormalige Zuiderzee en is bekend bij menigeen. Minder bekend is het Zwarte Water en de Vecht. De Vecht? Die ligt toch in de provincie Utrecht? Nee, de prachtige Overijsselse Vecht is uniek en heeft zijn oorsprong in Duitsland.

Aan deze twee laatstgenoemde rivieren ligt ook de Zwolsche Roei en Zeilvereniging. Als ik mijn huis op de zelfde plek kon laten bouwen als de huidige vereniging deed ik dat meteen; net buiten het stadscentrum in verbinding met de uiterwaarden van de rivier waar je zomers prachtig kan genieten van de rust en ruimte van het Zwarte Water.

Op een mooie zomeravond rond de klok van 21 uur, alleen op de Vecht in je roeibootje; alleen het geluid van het intikken van je blad in het water en de versnelling van de boot. Een watersporter ziet zo de wereld vaak heel anders vanaf het water. Zo ook met roeien. Henk de Velde (wereld zeiler) beschreef ooit de Kampereilanden in het Ketelmeer als de Caribbean van het noorden en ik de Overijsselse Vecht het Zuid-Frankrijk van het hoge noorden.