In Memoriam Mia van der Pas-Kouwenaar

In Memoriam Mia van der Pas-Kouwenaar (Soerabaja, 6-10-1926 – Haarlem, 12-12-2017)

Mia is geboren in Nederlands Indië. Toen zij acht jaar was kwam de familie weer naar Nederland terug. Zij woonden in een huis (“Spaarnlust” geheten) langs het Spaarne, waar haar grootouders ook gewoond hebben. In het begin van haar huwelijk woonden zij elders in Nederland, maar in 1963 kwam zij met haar gezin weer terug naar Haarlem en namen hun intrek in het ouderlijk huis van Mia. Net naast Spaar en Hout, het huis waar zij haar laatste levensjaren heeft gewoond.

Het Spaarnebloed is haar met de paplepel ingegoten. Grootvader Peltenburg stond met Couvee en Holst aan de wieg van Het Spaarne. De familie had zelf een wherry waarin de eerste roeibeginselen bijgebracht zijn, zowel Mia als haar kinderen werden zo vertrouwd gemaakt met de roeisport.

In de oorlog was haar eerste ontmoeting met Theo van der Pas. Na de oorlog studeerde zij en was wedstrijdroeister. Daarin was zij een pionier. Het was voor vrouwen nog niet vanzelfsprekend om wedstrijden te roeien. Tot grote vreugde van de Nederlandse Roeibond werden in 1951, nog eerst als demonstratie, internationale dameswedstrijden gehouden onder patronage van de FISA in Macon. Vóór de kampioenschappen voor heren werden de demonstratienummers geroeid door de damesploegen uit Frankrijk, Engeland, Denemarken en Nederland. Door de deelnemende Spaanse en Italiaanse herenploegen werden de dames met argwaan bekeken. Dit was onvoorstelbaar: dames in roeibroeken en dan nog raceroeien ook! Bij deze wedstrijden – tijdens de huwelijksreis met Theo – won Mia met een Spaarne-acht het nog steeds officieuze Europese kampioenschap in Macon. De dag voor de officiële FISA In een tijd van 3.11.12 seconden en een lichte stroom mee werd met een voorsprong van ruim vier lengtes op de acht van Amiens de wedstrijd door Het Spaarne gewonnen en konden de dames de blauw Sèvre vaas in ontvangst nemen. In een Nederlandse krant werd vermeld dat in Macon baanbrekend werk was verricht door bij de overige Europese roeilanden grote indruk te maken met het gedrag van de dames in smetteloze kleding en de wijze waarop geroeid werd. Zij toonden dat, terwijl veel ‘conservatieve mannenhoofden’ nog twijfelden, roeien wel degelijk voor de vrouw geschikt is, zonder haar charme en élégance te verliezen. De mooie en stoere vooruitstrevende vrouw die zij toen was is zij altijd gebleven. Met haar genen werden al haar kinderen Spaarnelid en later ook roeikampioenen. Zij was – vaak samen met haar man – altijd een trouwe supporter bij de wedstrijden van haar kinderen op de Bosbaan en ook bij uitzendingen in het buitenland was het echtpaar vaak langs de baan te vinden.

In de jaren zeventig was Mia enkele jaren bestuurslid en in 1981 werd zij benoemd tot lid van verdienste van Het Spaarne. In 1985 deed zij mee met SPAARME, het muziektheater ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van Het Spaarne. Daarnaast bleef zij actief roeien en  vertrok soms voor een paar weken voor een roeitocht over de Donau of de Loire. Tevens was zij met haar roeiploeg regelmatig in Nederland op pad om bij andere roeiverenigingen in een roeiboot te stappen.

Thuiskomend genoot zij weer van het uitzicht op het Spaarne en haar wekelijkse roeitochtjes. Toen roeien fysiek niet meer mogelijk was heeft zij nog een aantal jaren met plezier haar ploegje gestuurd.

De laatste jaren woonde zij weer aan het Spaarne en kon genieten van alles wat langs kwam varen. Afgelopen december hebben velen in de Bavo afscheid genomen van haar, te midden van al haar dierbaren.

Madelon Meijer – Van Emden