Hoe is het nu met...? EXTRA

Wij zijn erg benieuwd hoe de roeigemeenschap omgaat met de gevolgen van de uitbraak van het Corona-virus. Laten we elkaar steunen en verder helpen in deze bijzondere situatie. Vandaag spreken we met Tom van der Lelij, kamprechter en lid van de kamprechtercommissie. Tom zou als Nederlandse kamprechter actief zijn op de Olympische Spelen 2020, ook hier hebben we het over met hem.

Wat is de impact van ‘Corona’ op jouw dagelijkse leven?
Ik woon in Noord-Brabant, dus sinds 10 maart werk ik al thuis. Een forse impact dus, maar je moet maar zo goed mogelijk verder gaan met datgeen waar je verantwoordelijk voor bent. Dat betekent er voor zorgen dat ons gezin en ikzelf gezond blijven zodat we er met elkaar er voor zorgen dat we geen besmetting oplopen of doorgeven. Daarnaast ben ik vooral bezig met mijn werk en ’s avonds en in het weekend met de organisatorische kant van het roeien als dat nodig is.

Hoe heb je de gevolgen van de Corona-maatregelen verwerkt en wellicht omgezet in iets positiefs?
We zijn denk ik allemaal nog steeds met de verwerking bezig: wat zijn de gevolgen van de uitbraak voor nu en straks. Nu moeten we er voor zorgen dat de gezondheidszorg het allemaal aan kan, maar het moment dat we weer verder vooruit gaan kijken hoe het verder moet komt wel dichterbij. Vragen die dan gaan spelen binnen de roeisport zijn dan onder andere: wanneer gaan we weer buiten roeien? Wanneer zijn er weer (buitenlandse) wedstrijden?

Buitenlandse wedstrijden zijn voor mij belangrijk om mij voor te bereiden als kamprechter bij het roeien op de Olympische Spelen van Tokyo. Met de verplaatsing van de Spelen naar 2021 moet ik een nieuwe planning maken voor de wedstrijden die ik voorafgaand aan de Spelen wil bezoeken. Als kamprechter wil je immers je vaardigheden, zowel in nationaal als internationaal verband op peil houden. Toch maak ik me er maar niet al te druk over. Het is vooral fijn dat er duidelijkheid is dat de Olympische Spelen in 2020 geen optie meer waren. Er zijn nu belangrijkere zaken in het leven, zoals het voorkomen van een overbelast zorgsysteem. Als dat weer wat onder controle is, komt er weer ruimte en aandacht voor sport en andere zaken. Voor nu is het devies accepteer het zoals het is en blijf adem halen.

Ondertussen is het positieve aan de situatie, dat het erg gezellig is thuis. We doen regelmatig een spelletje en we fietsen of wandelen dagelijks in de omgeving. Verder hebben we veel meer contact (op afstand) met familie, vrienden en mensen in de straat: er wordt meer gebeld en ge-whatsappt dan normaal. Onze dochter is een paar weken geleden teruggekomen uit Zweden met de laatste vlucht van Transavia naar Eindhoven. Inmiddels zijn ook mijn zoon en zijn vriendin uit Utrecht hier thuis: zij is vorige week versneld teruggekomen uit Malawi waar ze een keuzevak deed. Gezien de toenemende reisbeperkingen in de wereld was het verstandig om snel naar huis terug te komen. Bovendien hebben ze allebei geen colleges en co-schappen meer. Wel doen ze nu allebei iets in de gezondheidszorg: de een bij de Utrechtse huisartsentelefoon en de ander is betrokken bij de OLVG corona check app die op steeds meer plekken beschikbaar kom

Heb je een manier gevonden om toch fit te blijven, met (roei)sport bezig te kunnen zijn?
Dat lukt heel aardig. Ik zit af en toe op de ergometer die we hier nog te leen hebben staan van familie die in de tropen zit. Verder fiets ik bijna dagelijks een rondje en kom zo aardig aan mijn trekken. Daarnaast gaan de werkzaamheden van de kamprechtercommissie gewoon door. We hebben vanaf 10 maart alle fysieke bijeenkomsten vervangen door overleg op afstand. We bellen, zoomen en skypen er op los.

Heb je steun aan je familie, vrienden, collega’s: hoe slepen jullie elkaar erdoor?
Mijn indruk is dat er meer tijd is voor persoonlijke aandacht, dat helpt. Moeilijker is het om voor je ouders er te zijn. Door veel te bellen probeer je er voor hun te zijn, maar bezoek is nu veel te gevaarlijk en kan zeker voor hun dodelijk zijn! In de straat worden koekjes voor elkaar gebakken: mooi toch! In het gezin doen we vaker dingen samen en eten we nu dagelijks gezamenlijk. Daarnaast worden er veel appjes gewisseld waarin de huidige situatie wordt belicht en de draak mee gestoken.

Heb je nog een goede tip voor de lezers?
Zorg voor regelmaat, leef gezond en implementeer die 1,5 meter in je dagelijkse leven buitenshuis: we zijn er volgens mij voorlopig nog niet van af!