Ilse Paulis stopt met toproeien: ‘Ik ga het missen, maar ik weet dat het de juiste keuze is’

Haar internationale carrière begon in 2010 op het wereldkampioenschap junioren met een zesde plaats in de dubbeltwee. In 2012 begon ze met haar studie geneeskunde in Amsterdam en ging ze roeien bij A.S.R. Nereus. Inmiddels kennen we Ilse Paulis als lichte roeister met een enorme hoeveelheid aan titels waaronder olympisch goud met Maaike Head in Rio de Janeiro en olympisch brons met Marieke Keijser in 2020 Tokio. Nu, een klein jaar na de spelen, heeft Ilse besloten een punt achter haar topsportcarrière te zetten.

Ilse maakte haar eerste halen twintig jaar geleden bij Roeivereniging Salland in Gramsbergen, een plaatsje in provincie Overijssel. Daar is haar passie voor het roeien begonnen: ‘Op Salland ben ik opgegroeid en heb ik het plezier in roeien gekregen. We gingen voor wedstrijden op de Bosbaan met de Sallanders ook altijd kamperen in het Amsterdamse Bos, daar heb ik hele goede herinneringen aan’. Later kwamen de feestjes bij A.S.R. Nereus in Amsterdam. Daar heeft ze naar eigen zeggen veel ambitieuze mensen ontmoet en ontdekte ze dat ze vol voor het roeien wilde gaan: ‘Nereus is voor mij altijd de basis gebleven en samen met de Nereus dames de Amstel over racen was altijd fantastisch’. Inmiddels zijn we twintig jaar en heel wat avonturen, teleurstellingen en overwinningen verder.

Door het uitstel van de Olympische Spelen van Tokio had Ilse haar studie een jaar extra stilgelegen. Ze had bij thuiskomst nog ongeveer een jaar aan coschappen te gaan: ‘Ik wilde die vertraging graag in één keer inhalen en afronden’. De keuze om te stoppen met topsport heeft haar veel moeite gekost: ‘Roeien is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Het heeft mij erg geholpen dat de roeibond mij daarvoor de ruimte heeft gegund na de Spelen. Ik ga het missen, dat doe ik nu al, maar ik weet dat het de juiste keuze is’. Haar lange termijn doel was altijd al om dokter te worden en ze wil graag verder in de chirurgie of orthopedie: ‘Dat is helaas amper te combineren met topsport en dat zou ik ook niet willen combineren. Ik kijk er nu naar uit om al mijn energie en enthousiasme in mijn medische carrière te stoppen’.

‘Ik kan nog steeds genieten van het roeien en kijk ook met een goed gevoel terug op de afgelopen jaren. Ik merk nu, na wat afstand van het roeien, dat ik er niet meer alles voor wil doen en dus ook niet meer alles voor wil laten’. Ilse geeft aan dat geneeskunde haar op dit moment meer trekt dan de topsport: ‘Ik voel me nog topsporter, maar ik realiseer me dat dat gevoel misschien ook nooit meer weggaat’.

Een van haar mooiste momenten vindt ze het goud dat ze won met Maaike Head in Rio de Janeiro tijdens de Olympische Spelen van 2016. ‘We hebben toen het beste uit elkaar gehaald en er zó hard voor gewerkt. Daar in Rio kwam toen alles samen’. Maar er zijn meer hoogtepunten geweest in Ilse haar sportcarrière. In Sabaudia roeide ze vorig jaar samen met Marieke Keijser een wereldrecord: ‘Ik vergeet nooit meer dat ik die speedcoach zag en eigenlijk niet kon geloven dat we zó hard gingen. Helaas staat het wereldrecord niet meer, maar dat gevoel pakken ze mij niet meer af’.

‘Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb bereikt samen met mijn echtgenoot Dominic, mijn familie en mijn vrienden. Ik wil iedereen bedanken waar ik mee heb geroeid, het was een eer om bloed zweet en tranen met jullie te delen’. Ook bedankt Ilse voormalig bondscoach Josy Verdonkschot voor het richting en ruimte geven om haar studie met het roeien te combineren en Isabelle Jacobs, Nienke van Zijp en Marit van Eupen voor de belangrijke rol die zij hebben gespeeld binnen het team.

‘De band die je opbouwt als teamgenoten is heel bijzonder’

Ilse Paulis

Deze zomer studeert Ilse af en gaat ze aan de slag als arts. Ze stopt niet met roeien, maar wel met roeien op het hoogste niveau. ‘Jullie blijven mij dus op de kant en op het water tegenkomen. Behalve als het regent, want ik ga niet meer sporten in de regen. Daarbij kan ik nu ook genieten van een rondje fietsen of koffie met oud teamgenootjes.’ Ook volgt ze met veel plezier TeamNL Roeien en in het bijzonder haar zusjes: ‘Ik vind het super om te zien dat er een goede sfeer is en dat het team het zo goed doet.’

Wat zou je jonge roeiers mee willen geven?

‘Leg jezelf niet teveel druk op. Roeien moet vooral leuk zijn als junioren en sb-roeier. Als senior roeier wordt het allemaal al serieus genoeg. Start leuke wedstrijden, maak lol en geniet van samen roeien en het avontuur’.

Auteur

Babette Berkelaar

 

Deel dit bericht