Vandaag spreken we met Dionne Houtzager, hoofdcoach eerstejaars wedstrijdroeien bij U.S.R. Triton. We spreken haar over het coachen bij een studentenvereniging en wat ze zo mooi vindt aan de roeisport.

Wie is Dionne Houtzager?

Ik ben getrouwd en moeder van twee dochters van 20 en 17 en de jongste roeit en stuurt bij Die Leythe. Zelf ben ik opgeroeid in IJsselstein en vanaf de middelbare school in aanraking gekomen met het roeien. Ik ging destijds naar een zomercursus scholierenroeien bij Viking, niet omdat ik het roeien zo leuk vond maar omdat ik smoorverliefd was op een jongen die als junior WK’s roeide.

Hoe is dat afgelopen?

De jongen is altijd onbereikbaar gebleven en het roeien bleek uiteindelijk veel leuker dan ik dacht! Toen ik na mijn VWO technische natuurkunde ging studeren in Delft was ik op zoek naar vriendinnen, aangezien 5% aan het HTS vrouw was destijds. Ik vond het een logische keuze om lid te worden bij een studentenroeivereniging en dat werd Proteus-Eretes.

Is daar de liefde voor het roeien ontstaan?

Jazeker! Ik roeide daar in de jaren ’90 en het wedstrijdroeien bij Proteus-Eretes zat in een opwaartse spiraal. De cultuur was bijzonder: hier wilde je bij horen! Voor Proteus-begrippen werden destijds ongekende aantallen roeiers, veelal uit eigen kweek, afgevaardigd naar WK’s. Zelf heb ik nooit hard geroeid dus ben ik vrij snel gaan coachen. Het was geweldig om in deze fantastische vibe op te groeien en bondscoaches Jan Klerks en Kris Korzeniowski waren mijn leermeesters. Het is niet moeilijk goed te leren coachen en succes te hebben als je omringt wordt door goede roeiers en coaches.

Wat is je het meest bijgebleven?

In 1996 coachte ik een skiffeur die mocht uitkomen op het Olympisch Kwalificatie Toernooi in Luzern.. Door pech aan zijn voetenboard verloor hij op “one foot”(zoals de Britse media het uitdrukte) zijn ticket naar de Olympische Spelen in Atlanta. Een enorme teleurstelling en tegelijkertijd moest hij deze teleurstelling weer omzetten naar focus omdat er nog een SB WK op de planning stond. Ik stelde daarom voor om mee te doen aan de Diamond Sculls op Henley. Na alle uren die geïnvesteerd waren in het “grote doel” was nu het tijd om ‘ te spelen’. Stiekem wilde ik er zelf ook graag een keer naar toe, dus dit waren 2 vliegen in één klap;). Met frisse tegenzin deed hij mee en won hij de Diamond Sculls op dezelfde dag dat Richard Kajicek Wimbledon won. De beste ervaring ooit voor ons allebei! Op het SB WK een paar weken later won hij brons.

Wat vind je mooi aan de roeisport en het coachen?

Ik hou er van hoe een boot beweegt door het water. Lekker buiten zijn, in de natuur bij voorkeur. Belletjes onder de boot. Het snerpende geluid van goede catches. Het slurpende  van dichtklappende kolken. Brute kracht gebundeld in synchroniteit. Hoe competitief ik ook ben, het raceverloop van overwinningen herinner ik me slecht, maar ik herinner me haarscherp tijd, plek en beeld van een flink aantal trainingen waarbij perfectie benaderd werd.

© Hidde van de Beek

Wat is vandaag de dag jouw ervaring, jouw focus als je mensen laat kennismaken met roeien.

Eigenlijk doe ik maar wat in die introductie en selectie periode want hoe maak je duidelijk dat roeien in de eerstejaars ploeg een van de beste avonturen in je leven kan zijn? In het begin zoek ikvooral naar mensen die in de eerste plaats gedreven zijn en plezier beleven aan sporten met elkaar. Ik probeer bewust en vaak onbewust een omgeving te creëren waar talenten en kwaliteiten die beginnende roeiers al hebben, samen te brengen en te versterken. Daar richt ik de trainingen op in en maak verbetering meetbaar.

Daarnaast gun ik mensen graag wat ik zelf uit het roeien heb meegekregen: echte ervaringen en vriendschappen. Dit door ik vaak door op een borrelavond een praatje te orakelen richting alle afroeiers over “Dat in een paar maanden tijd dit je hobby wordt, je hobby een passie  en je passie je levensstijl waarmee je waardevolle levensvaardigheden verwerft die je elders nooit had opgedaan”. Maar of dat echt nodig is, geen idee, ik ben van mening dat als gelijkgestemden elkaar vinden en met elkaar gaan roeien dan volgt de rest vanzelf. Plezier uit verbetering van jezelf en elkaar moet voldoende zijn. Het wedstrijd roeien is niet voor iedereen. Daar vergis ik me nog steeds vaak in. 

Wat vind jij het belangrijkste in het contact met je roeiers?

Vertrouwen en meedogenloze eerlijkheid. Ik zeg waar het op staat en soms betekent dat dat ik even niks positiefs te melden heb. Daarnaast vind ik vertrouwen in elkaar heel belangrijk en dat is iets wat je door een aaneenschakeling van kleine momenten probeert op te bouwen met elkaar. Ik vind het belangrijk en tevens mijn verantwoordelijkheid om de roeiers alle kansen te geven zicht te ontwikkelen. Ik probeer een platform te ontwikkelen met een sportklimaat waar jonge mensen ervaringen van hun leven op kunnen doen. Vanuit daar moeten ze het zelf doen. Uit dit proces volgen dan meetbare resultaten.

Als afsluiter, wat heeft roeien jou gebracht?

Na mijn studie heb ik voor verschillende bedrijven gewerkt als consultant en bleef ik coachen. Bij al mijn sollicitaties ging het nooit over mijn studie, maar over mijn rol als roeicoach. De kwaliteiten die je door te roeien of coachen ontwikkelt en versterkt, zoals verantwoordelijkheid nemen, omgaan met frustratie, concentratie, focus van handelen, doorzettingsvermogen, plezier uit presteren halen, kwamen daar steeds aan de orde. 

Daarnaast breng je onwijs veel tijd door met je ploegen en mede-roeiers, hierdoor ontwikkelt zich een band die ongecompliceerd maar toch heel intens is en waar vertrouwen heel belangrijk is. Ik heb door het roeien vriendschappen van waarde opgebouwd ook al woont men nu over de hele wereld.

Coverfoto: © Hidde van de Beek

Ontdek meer roeiverhalen

De Atlantische Oceaan overroeien voor Het Vergeten Kind en Jeugdfonds Sport en Cultuur

25 jaar marathonroeien: avontuur voor iedereen

Het bestuur van de NSRF (Nederlandse Studenten Roeifederatie)

Op de hoogte blijven van nieuws, roeiverhalen en topsport?
Ontvang de gratis nieuwsbrief!