Het dagboek van: Eline Berger

Hoe beleven de roeiers uit het Aegon Nationaal RoeiTeam hun weg naar Tokio? Waar zijn ze mee bezig en waar denken ze aan? In de rubriek ‘Het dagboek van’ krijg je een inkijkje in de week van een van de roeiers. Vandaag nemen we een kijkje in het dagboek van Eline Berger – week 22 van 2021.

Maandag 31 mei

Vandaag in de ochtend getraind: 28km, heerlijk zonnetje en 20 graden. Het voelt eindelijk als zomer in Nederland. We trainen met de Holland 8 op Roeivereniging Pampus in Almere. De wekker staat voor mij om 06.30 uur, want ik moet om 7.15 uur thuis weg om op tijd te zijn voor de training aangezien ik in Rotterdam woon. In de auto drink ik mijn kopje koffie en meestal luister ik ’s ochtends een podcast.

De training ging lekker! We zitten momenteel in een lekkere vibe met de acht. Het zijn moeilijke tijden geweest met een teleurstellend resultaat op het EK in Varese en de World Cup in Luzern. Maar we hebben besloten met zijn negenen er vol voor te gaan deze laatste 2 maanden. Er hangt een hele positieve sfeer in de groep – enorm belangrijk voor een acht! We hebben vanochtend ook echt stappen gezet, hierdoor kwam ik echt met een glimlach de boot uit. Ik geniet er enorm van als we vooruit gaan en ik het gevoel heb dat ik de jongens tijdens de training met technische coaching heb kunnen helpen in die ontwikkeling.

In de middag gingen de jongens in kleine nummers varen en ben ik naar Katwijk aan Zee gegaan. Het is voor mij heel belangrijk in deze periode in Nederland om wat tijd voor mezelf te nemen. Een middagje strand met een van mijn beste vrienden (de slag van mijn Jonghe 8 uit 2017) geeft me dan ook veel energie om er weer hard tegenaan te gaan. ’s Avonds stond er nog een zoom-sessie op de planning met de hele ploeg uit 2017. We zijn momenteel ons lustrumjaar aan het plannen, waar we al een aantal jaren voor sparen. Ook hebben uitgebreid gediscussieerd over vakanties, diners, feestjes en allerlei andere activiteiten die op onze epische lustrumplanning komen te staan.

”We zitten momenteel in een lekkere vibe met de acht.”

Eline Berger – stuurvrouw van de Holland 8

Dinsdag 1 juni

De ochtend ziet er hetzelfde uit als gisteren. Na een middagje vrij had ik weer volle bak energie om er tegenaan te gaan, ik had dan ook veel zin in de training! Maar, zoals het gezegde gaat: achten is wachten. Er moesten nog riemen gesteld worden en iedereen was niet echt op gang te krijgen, dus we gingen pas anderhalf uur na aankomst op Pampus boot nat.

Gelukkig ging de training goed, waardoor we met veel energie van het water kwamen. Na de training bleef ik nog even hangen op Pampus om met de jongens te lunchen en hebben we met de ploeg alvast ons schema voor het volgende trainingskamp besproken: héél veel en zwaar trainen wordt dat.

Hierna ben ik weer naar Rotterdam gereden, waar ik een belletje heb gepleegd met de redactie van Beau – we gaan namelijk morgen naar een talkshow – om door te spreken wat we precies op tv gaan vertellen met de 8+. De dag eindigde met een rondje hardlopen (5km), summer rolls met garnalen maken en die in een heerlijk avondzonnetje opeten met Esther (een van mijn beste vriendinnen, die ik in 2014 heb leren kennen in mijn afroeibootje op Skadi).

Woensdag 2 juni

Helaas weinig variatie te melden over de ochtenden, weer naar Pampus, weer een lange training op de planning. Na de training krijgen we een korte mediatraining van ons communicatiebureau over de uitzending bij Beau. We krijgen o.a. uitleg over hoe we om kunnen gaan met eventuele vragen op live tv over corona en vaccinaties. Om 13.00 uur zit ik zelf nog even in een Zoom met een journalist voor een interview met het Nederlands Dagblad. Het is inmiddels mijn derde interview met een journalist, maar nog steeds wel even wennen. Ik vind het af en toe lastig inschatten wat mensen precies zouden willen weten over mij of het leven dat ik nu leid.

’s Middags ga ik naar het huis van oud-ploeggenootjes van mijn U23 dames 8+ waar ik ’s avonds blijf logeren. Ik drop hier alvast mijn spullen en ren dan nog even snel de stad in om te jagen op een leuke broek voor de uitzending van vanavond (ja, heel lekker op tijd geregeld allemaal…). Gelukkig geslaagd, dus in mijn nieuwe broek helemaal klaar voor tv.

Onderweg naar de uitzending was ik best nerveus, toch een beetje bang om iets verkeerds of raars op tv te zeggen. Maar gelukkig werden we bezig gehouden, we moesten de boot nog opriggeren, kregen uitleg van de redactie over hoe alles zou verlopen en ik werd ook nog onder handen genomen door een visagiste! Er werd me ook nog op het hart gedrukt dat ons deel van de uitzending een “luchtig item” zou zijn, waardoor ik heel relaxed aan de uitzending begon! Na de uitzending kreeg ik superveel leuke reacties van iedereen en konden we nog even napraten met de andere tafelgasten. Ik vond het heel leuk om daar heel even uit onze roeibubbel te komen en wat mensen te spreken die eigen compleet andere levens leiden dan wijzelf.

Donderdag 3 juni

Het was een korter nachtje dan ik gewend ben door de late uitzending bij Beau op woensdag, maar met een extra kopje koffie erin gaan we toch weer naar training. Eenmaal aangekomen op Pampus gaan de jongens in de 2- en 4- en ik heb tijd om een uurtje yoga te doen. ’s Middags varen we met de motoren die we de avond ervoor op tv hebben laten zien. Voor mij zijn dat extra vermoeiende trainingen. Enerzijds fysiek, omdat de stuurplek sowieso al klein is en met twee enorme accu’s erbij wordt het er niet echt comfortabeler op. Anderzijds mentaal, want door dit toegevoegde element komt er nog een taak bovenop wat je als stuur al doet.

Eenmaal thuis in Rotterdam aangekomen ben ik helemaal gesloopt. Gelukkig kon ik een bakje soep meenemen uit de topsportkeuken op het OTC, dus hoefde ik niet meer te koken en kon ik lekker met een soepje en netflix in bed gaan liggen. Daar stapte ik om 18.20 uur in en ben ik alleen nog even uitgekomen om mijn tanden te poetsen.

Vrijdag 4 juni

De volgende ochtend begint de “werkdag” weer en vertrek ik naar Pampus. We doen een training met 2x 6km hard varen. Dit soort trainingen vind ik heel leuk omdat voor mijn gevoel minder lullen en meer actie is – gewoon gaan! ’s Middags ging ik naar het ziekenhuis in Amsterdam West voor een sportmedische keuring. Voor Tokio moeten alle atleten (en stuurtjes dus ook) deze keuring doen. Hierbij werden o.a. mijn hart en longen getest. Met deze achter de rug, alles in orde, rij ik weer terug naar Rotterdam.

In de avond had ik een spelletjesavond op de planning staan met een aantal meiden van mijn eerstejaars competitiebootje van Skadi (Monrow). Helaas had ik hier niet meer de energie voor na deze week en met het oog op de vroege wekker op zaterdag heb ik deze leuke avond moeten afzeggen. Dit is voor mij een van de moeilijkste aspecten van het leven als stuurvrouw/topsporter. Ik hecht namelijk enorm veel waarde aan mijn vrienden/vriendinnen en vind het dan ook heel lastig om leuke sociale activiteiten met hen te moeten missen.

Zaterdag 5 juni

Ik ben ’s ochtends naar training gereden met twee mede-skadianen die in de mannen SB 8+ zitten. Hoewel er heel wat jaren tussen zitten, blijf je toch altijd verbinding voelen met je verenigingsgenoten en vind ik het enorm leuk om te zien hoe de generatie na mij, de stap naar de KNRB zet en hun eigen carrière binnen het roeien aan het oppakken zijn. In de ochtend hebben we 37(!) km gevaren in ED, met de SB 8+ naast ons, heel leuk om samen zo’n lange training te kunnen varen. Vaak vaar je als Holland 8+ alleen op het water, dus even kunnen sparren brengt dan echt weer nieuwe energie in de boot!

Na de training hebben we ons trainingsplan voor de komende maand besproken, met name wat voor soort trainingen we gaan varen op het trainingskamp in Oostenrijk, maar ook hoe we ons specifiek gaan voorbereiden op de hitte en luchtvochtigheid die we in Tokio gaan meemaken. De dag eindigt voor mij met een rondje hardlopen, wat yoga en lekker genieten van het avondzonnetje op mijn balkon in Rotterdam.

Zondag 6 juni

Zondag is altijd onze vrije dag, ik vind het dan ook heerlijk om die lekker rustig te beginnen met een uitgebreid ontbijtje, de weekendkrant en koffie. Hierna moet er vooral ook veel gewassen worden (niet zo spannend, wel de realiteit). De middag en avond besteed ik aan vrienden. Volgende week vertrekken we weer drie weken op trainingskamp, dus ik probeer in mijn vrije tijd – als ik de energie heb – vooral nog veel mensen te zien die ik straks lange tijd moet missen.

Ik kijk tevreden terug op deze week! Er zaten goede en mindere trainingen tussen, dagen waar ik vol energie zat en helemaal leeg was en een enorm leuke ervaring bij Beau. Ik merk dat ik inmiddels geleerd heb om bij vermoeidheid wel echt op het juiste moment voor mezelf te kiezen en niet meer vind dat ik álles moet kunnen/meedoen. Voor mij is de weg naar en onze prestatie in Tokio nu de absolute nummer 1 prioriteit en alles staat dan ook in het teken daarvan. De afweging is dus altijd of iets dáár aan bijdraagt: soms betekent dat alles afzeggen, maar soms ook ruimte maken in je schema voor vrienden die je de energie geven om door te zetten en het beste uit jezelf te halen. Want dat is wat ik ga doen deze laatste 50 dagen richting de Olympische Spelen.

Coverfoto: Merijn Soeters