Roeiverhaal Even bellen met...
Hoe is het nu met...? EXTRA
Wij zijn erg benieuwd hoe de roeigemeenschap omgaat met de gevolgen van de uitbraak van het Corona-virus. Laten we elkaar steunen en verder helpen in deze bijzondere situatie. Vandaag spreken we met Rogier Blink, coach bij Gyas en RTC Noord en zijn partner Marloes Oldenburg, lid van het Aegon Nationaal Roeiteam.
Wat is de impact van ‘Corona’ op jullie dagelijkse leven?
Niets is meer hetzelfde! Marloes was tot twee weken terug volop bezig om deze zomer in de twee-zonder in Tokio te knallen en ik (Rogier) was druk met de voorbereidingen van mijn roeiers op het Nederlandse seizoen. Ik zou ook nog meegaan naar Windermere (USA) met een KNRB-ploeg. Sinds de Corona-crisis zijn de roeiverenigingen gesloten en heb ik een stuk minder te doen. Wel is er nog genoeg overleg via Skype met andere coaches. Maar geen gefiets meer langs het kanaal, dus ik heb tijd over. Daarnaast klussen we af en toe in ons huis in Groningen.
Hoe heb je de gevolgen van de Corona-maatregelen verwerkt en wellicht omgezet in iets positiefs?
Als gevolg van de veranderingen in het programma van Marloes, traint zij voorlopig in Groningen. Na een half jaar waarin we elkaar af en toe een dag en soms een paar dagen zagen, is het heel leuk om elkaar weer iedere dag te zien en dan ook nog eens de hele dag. Sowieso is het juist in deze tijd nog fijner om bij elkaar te zijn. Daarnaast hebben we nu de tijd om tussen de trainingen door met het huis bezig te zijn. Vorige week is er al 4000 kg puin naar beneden getild (leve de bovenwoning) en deze week zijn we weer verder gegaan met het tijdrovende verf krabben.
Heb jullie steun aan familie, vrienden, collega’s: hoe slepen jullie elkaar erdoor?
Marloes en ik zijn ontzettend trots op haar ouders. Haar vader werkt op de Intensive Care in Nijmegen en moet daar flink aan de bak. Zijn verhalen zijn erg heftig. Ook haar moeder heeft haar oude vak als verpleegkundige weer opgepakt en werkt nu mee op de afdeling van haar vader. Mijn ouders zijn rond de 70 en blijven vooral thuis. Ik breng af en toe de boodschappen om er zeker van te zijn dat zij niet besmet kunnen raken in de supermarkt.
Hebben jullie een manier gevonden om toch fit te blijven, met (roei)sport bezig te kunnen zijn?
Marloes draait haar normale programma, alleen zit ze nu op de ergometer in plaats van in de boot. De lange duurtrainingen worden nu vaker op de racefiets gedaan. Omdat er niks vervelender is dan alleen in je huis trainen, doe ik zeven trainingen per week mee. Na een half jaar herstel van mijn rugoperatie, mag ik nu gelukkig weer ergometeren, maar wel alleen op een aangepaste RowPerfect waar mijn voeten ontzettend laag zitten. Ik trap inmiddels weer net onder de 2min/500m, dus we zijn aan elkaar gewaagd, haha. Ik noem het zelf van “FatnaarFit in 3 maanden“. Het grappige is dat we door die trainingen opeens ook weer evenveel slapen. Hoewel ik dus nog flink minder train, ben ik ’s avonds gesloopt.
Heb je nog een goede tip voor de lezers?
Maak er wat van deze periode! Natuurlijk kunnen en mogen er allerlei dingen niet, er mag echter nog veel meer wel. Gebruik deze tijd om meer aandacht te geven aan dingen die er anders vaak niet van komen. Ook al kan je niet op bezoek, geef wat extra aandacht aan je familie en vrienden of kook gewoon extra lekker en uitgebreid voor jezelf. Zeker als dit wat langer gaat duren, helpt een positief hoofd echt heel veel.
Tot slot: bedenk goed, dat de regels het minimale is wat je moet doen, maar met een beetje logisch nadenken is er altijd meer dat je kan doen. Zeker in crisistijd is het helemaal niet erg als je jezelf iets meer ontzegt dan je wordt opgelegd! Dus bel je vrienden in plaats van op bezoek gaan. Spelletjes doen via Skype is hilarisch. Voor je het weet is het voorbij en is bijna alles weer normaal.