Juniorentijd met Nicole Beukers

We kennen Nicole Beukers van de vrouwen dubbelvier in Tokio. Daarvoor heeft ze als senior zeven EK medailles (twee maal goud), vier WK medailles (één maal goud) en olympisch zilver behaald. Ze is begonnen met roeien als junior. Hoe was de juniorentijd van Nicole Beukers, welke sport deed ze voordat ze begon met roeien en waarom is je juniorentijd zo belangrijk?

Welke sport deed jij voordat je ging roeien?

Ik deed aan korfbal, maar na een zware knieblessure (ik mis nog steeds een kruisband) zocht ik wat anders. 

Waarom ben jij gaan roeien? 

Voor die knie moest ik krachttraining doen om te revalideren. Balsporten met schijnbewegingen gaat niet meer. Een collega van mijn moeder roeide en zo ben ik erin gerold. Door de gecontroleerde beweging van het roeien kan ik mijn lijf toch nog zwaar belasten. Het buiten sporten en op het water spelen en trainen vond ik en vind ik nog steeds prachtig.

Waar ben je begonnen met roeien?

Ik ben begonnen bij Die Leythe. Ik kwam bij de meisjes 15-16 jaar terecht en ben na wat lessen in de skiff gevraagd of ik meer wilde trainen. Toen ben ik van drie naar vier naar vijf keer en meer per week trainen gegaan. Eigenlijk was dat voor mij toen heel vanzelfsprekend. We hadden een gezellige trainingsgroep en dat was voor mij belangrijk. Na Die Leythe ben ik in Leiden gebleven en lid geworden bij Njord. Daar heb ik naast sportief succes ook een mooie tijd op de vereniging beleefd. 

Wat is het eerste dat bij je opkomt als je denkt aan jouw eerste keer roeien?

Ik was meteen verkocht. Het was mooi weer en dat hielp. We kregen eerst oefeningen in een skiff met het puntje vasthouden enzo. Ik vond het geweldig!

Wat weet je nog van de eerste keer dat je omsloeg?

Dat was met een van de aanklooi-trainingen. Met warm weer riemen wisselen, omslaan en er weer in klimmen. Startjes oefenen met open dollen en er weer in klimmen. Daarna ben ik eigenlijk niet meer omgeslagen. 

Had je idolen in je juniorentijd?

Zeker, dat waren Gijs Vermeulen en Femke Dekker. Ik heb ze bij Die Leythe zien trainen en er hingen foto’s van ze aan de muur. Dat vond ik als meisje van 14 erg imposant.

Wat heeft de roeisport jou gebracht?

Een lieve vriend, dierbare en innige vriendschappen, ook binnen de ANRT-ploegen. De sport heeft mij persoonlijke ontwikkeling gebracht; zowel lichamelijk als geestelijk. Het omgaan met druk tijdens finales bijvoorbeeld. Ik probeer dan taakgericht te denken aan technische punten. Zo voorkom ik dat gedachten gaan malen. Daarnaast de zenuwen leren accepteren; het is op die momenten gewoon erg spannend en dat weet je ook vooraf. 

Waarom is juniorenroeien in deze tijd volgens jou belangrijk?

Voor de junioren zelf lijkt me buiten bewegen en contacten opdoen naast school belangrijk. Bij roeien ontmoet je mensen met verschillende achtergronden maar met dezelfde interesses. Samen zo goed mogelijk de coronamaatregelen doorkomen en stoom afblazen is noodzakelijk naast aansluiting vinden bij leeftijdsgenoten. Die behoefte blijkt denk ik ook uit het aantal eerstejaars dat zich heeft aangemeld bij de studentenverenigingen. Dat aantal was dit jaar weer hoger dan vorig jaar (wat toen ook al een record was). 

Wat zou je aan een roeivereniging willen meegeven als het gaat om juniorenroeien?

Voor verenigingen brengen de junioren veel plezier met zich mee en dat inspireert. Ze geven energie aan je club. Wellicht helpt het om junioren eens samen te laten varen met veteranen en veteranen te vragen wat coachuurtjes aan junioren te besteden. Dan blijkt dat de verschillen niet zo groot zijn; het gaat natuurlijk om het plezier dat je beleeft aan het samen sporten op het water. Juniorenroeien is niet belangrijker dan veteranenroeien. Maar omgekeerd ook niet. Voor de roeisport is het wel noodzakelijk dat we fors meer junioren laten roeien en behouden. Hopelijk kunnen we vaker denken in oplossingen en prioriteiten en minder in problemen. 

Neem als vereniging het roeien niet te serieus. Het gaat om samen spelen en lol maken. Een sterke focus op presteren helpt niet. Want je wint gewoon niet zo vaak. Je ontwikkelen in een plezierige groep is veel belangrijker. Het samen zijn en samen lekker trainen op je eigen niveau is de basis. Dat stimuleert meer dan alleen proberen de beste te worden. Als het lekker gaat en je hebt aanleg voor de sport en je begint wedstrijdjes te winnen dan is dat natuurlijk leuk. Maar voor mij persoonlijk geldt dat er meer nodig is om te winnen dan uitsluitend hard trainen. Bovendien zou ik het zonder het plezier en de vriendschappen niet kunnen volhouden. 

”Neem als vereniging het roeien niet te serieus. Het gaat om samen spelen en lol maken.”

Nicole Beukers

Wil je wat vertellen over jullie finale in Tokio?

Het resultaat viel tegen. Vooral het tweede deel van de race liep niet lekker. Je traint jarenlang hard, hoopt en rekent op meer. We waren na afloop erg verdrietig en teleurgesteld over die zesde plek en dan varen de Chinezen ook nog een wereldrecord. Maar dat zuur maakte vrij snel plaats voor trots. Er viel elkaar weinig te verwijten en dat hebben we ook niet gedaan. We hebben het resultaat niet uitgebreid geanalyseerd. Je vraagt of ik er niet wat luchtig over doe? Nee. Dat doe ik niet. We waren echt heel verdrietig. Heeft het dan zin om depressief in een hoekje te kruipen? Voor hoe lang dan? Een dag? Een week? Nog langer? Dat laatste resultaat staat. Dat kan je niet overdoen en we hebben ermee te leven. Maar er is meer dan dat. Ik kijk vooral terug op het plezier tijdens de voorbereiding op dit toernooi en daarvoor op de spelen van Rio. En ik ben trots op hoe we samen hebben gewerkt, ondanks die laatste race. We hebben daarnaast erg meegeleefd met de ploegen die in Tokio wél op het podium stonden en dat hielp om niet in teleurstelling te blijven hangen. Hoe je ermee omgaat is natuurlijk erg persoonlijk. 

In oktober ga ik meer werken bij JOGG in Den Haag. Echt een ander leven starten na meer dan acht jaar topsport. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Ik vind het leuk om mee te werken aan dit interview en mocht er nog wat zijn waarmee ik kan helpen dan doe ik dat graag; het juniorenroeien gaat me echt aan het hart.