Wouter van Groeningen, Minke Fischer en IJsbrand Haagsma

In deze tijden van Corona wordt er een groot beroep gedaan op de roeiwereld, de KNRB, de verenigingen en flexibiliteit. We bellen met Wouter van Groeningen (voorzitter van de Asopos Najaarswedstrijden, Northwave Regatta en NSRF Slotwedstrijden en commissaris Slotwedstrijden in het NSRF-bestuur), Minke Fischer (wedstrijdleider Tromp Boat Races en bestuurslid wedstrijden ARB) en IJsbrand Haagsma (commissaris wedstrijden en opleidingen in het KNRB-Bestuur).

Hoe kijken jullie terug op het begin van het seizoen?

IJH: Het was spijtig dat veel evenementen niet door konden gaan en er werd daarom gezocht naar oplossingen met behulp van de verschillende commissies binnen de KNRB.
MF: Ik heb dit ook besproken binnen de wedstrijdorganisatie van de ARB en er is nadrukkelijk gekeken naar hoe we wedstrijden wél door konden gaan. Met de kennis van nu weten wat dat een ‘uitgekleed’ evenement onvoldoende was geweest. Uiteindelijk is de beslissing voor ons genomen en waren wedstrijden verboden. We hadden sneller en meer kunnen schakelen naar kleinschaligheid.

De verenigingen waren wel bereidwillig om de veranderingen te omarmen

MF: Het vroeg een flexibele houding van de vereniging. Binnen de verenigingen is alles uit de kast gehaald om roeiers te laten roeien en te trainen om de sporters enthousiast te houden.
IJH: Veel verenigingen gingen actief aan de slag met deze nieuwe informatie, keken hoe ze de bestaande wedstrijden door konden laten doorgaan en focusten zich op ledenbehoud. In een recente brief van de NSRF aan het KNRB-bestuur lezen we de urgentie en de bereidheid om anders te denken.

Merken jullie dat de doorgang van wedstrijden breed in de roeiwereld werd gedragen?

IJH: Het was van zeer groot belang om de wedstrijden door te laten gaan, voor zowel junioren, senioren als masters. De wedstrijden waren een doel waar roeiers zich op konden focussen.
MF: Dat zagen we ook bij de Tromp Boat Races; na 7 uur was het maximum gesteld aantal inschrijvingen al behaald. Ook de virtuele Tromp Boat Races wordt enthousiast ontvangen; dat geeft nog een doel terwijl het natuurlijk niet een enorme competitie is.

De focus lag in augustus, september van dit jaar meer op het opnieuw opstarten en niet per se op het organiseren van nieuwe wedstrijden. Hoe zien jullie dit?

IJH: Iedereen was in die maanden bezig om bestaande activiteiten (wedstrijden, maar ook introducties) binnen de nieuwe regels te organiseren. Op die manier hoopte men een eventuele terugloop in ledenaantallen te voorkomen. We zien bij de studentenverenigingen nu zelfs een groei. Er is een verschuiving van de aandacht waar te nemen om gezamenlijk zaken op te pakken. Er is het besef dat wedstrijden, in welke vorm dan ook, belangrijk zijn om in 2021 een eventuele ledenterugloop te voorkomen.
MF: Ik merk ook dat er bij de masters een verschuiving is in het enthousiasme voor wedstrijden; roeiers zoeken ook alternatieve trainingsvormen op. Het is nog steeds van groot belang dat er wedstrijden worden georganiseerd om de behoefte aan competitie te stimuleren. Junioren zijn volop in training en willen graag starts; lokaal, regionaal of landelijk.
WvG: Het vraagstuk van ledenwerving speelde in de zomer heel erg bij de studenten. Bij het wegvallen van een wervingsmoment (vaak maar één specifieke week in augustus / september) zou de impact heel groot zijn vanwege de hoge doorstroom van leden bij studentenroeiverenigingen. Voor de ouderejaars was het van groot belang van dat er perspectief is in de vorm van wedstrijden; waarvoor trainen ze eigenlijk?
Een ander punt dat ik merkte is dat bij zowel verenigingen als wedstrijdorganisaties in de zomer de hoop nog leefde dat het in het najaar wel goed zou komen. Nu we voor de tweede keer in een intelligente lockdown zitten, komt het besef dat het écht anders moet. Bij iedereen is nu echt de urgentie en het besef om iets concreets te starten. Niet per se een 2 kilometer-wedstrijd op volle capaciteit maar het “op pad zijn” en competitief roeien.

Hoe gingen de verenigingen concreet om met de veranderingen; wat hebben jullie gezien van de flexibiliteit?

WvG: Bij de NSRF-verenigingen was de motivatie en creativiteit heel groot om tijdens de eerste lockdown online of op andere manieren activiteiten te organiseren en de vereniging te betrekken om deze lockdown te overbruggen. De mindset is nu meer gericht op: wat kan er nog binnen de bestaande regels. Dat is een andere motivatie, meer gericht op het hier en nu.
IJH: Als bestuurder merkte ik dat de veerkracht ontzettend groot was en die is er nog steeds. In het voorjaar was de aandacht gericht op het kunnen organiseren van een wedstrijd binnen de coronaregels. Nu is veerkracht gericht op het anders denken; dat blijkt uit de eerdergenoemde brief, maar ook uit de contacten met de algemene verenigingen. Veel mensen in onze roeigemeenschap lijken te willen bijdragen aan een alternatief plan voor het komende seizoen.
WvG: De oproep vanuit de studenten geldt ook voor de andere doelgroepen: “Kan de KNRB helpen om voor heel roeiend Nederland een plan op te tuigen?” We moeten aan de slag met radicaal anders denken.
MF: Dat vraagt ook een ander denken; beperkte start bij wedstrijden, doelgroepdifferentiatie, samenwerking tussen wedstrijdleiders voor zowel langebaan- als twee kilometerwedstrijden.

Minke, Wouter,  jullie hebben beide ervaring met het organiseren van een wedstrijd in de huidige tijd. Wat zijn succesfactoren voor het organiseren van de wedstrijden; welke factoren nemen we mee voor dit collectieve plan?

MF: Een goed contact met de gemeente wat al bestond hebben we in dit geval goed kunnen gebruiken voor de maatregelen. Daarnaast hebben we berekend hoeveel mensen we op ons terrein konden hebben, rekening houdend met het feit dat onze infrastructuur is veranderd. We hebben nu een extra (groter) terrein wat meer mogelijkheden gaf. We moesten ook rekening houden met een expliciete wens van de studenten om vieren uit te schrijven terwijl de skiffs en de tweeën beter te organiseren waren; voor de toekomst moeten we echt realistisch zijn in welke groepen welke nummers krijgen en rekening houden met de mogelijkheid dat velden niet door kunnen gaan.
We hebben een blokindeling op basis van aantallen, met een maximum per blok en met de werkwijze dat als er iets afging kwam het er niet meer bij. Dus uiteindelijk zo min mogelijk mensen per blok aanwezig op het terrein. Daarnaast hadden we geen lichte velden uitgeschreven om geen ophoping van mensen bij  de weging te krijgen en hadden we maatregelen genomen om de doorstroom te bevorderen.

De blokindeling zagen we ook terug bij de Asopos Najaarswedstrijden.

WvG: Onze aanpak was, ondanks het feit dat de Bosbaan een andere locatie is, wel vergelijkbaar. Enerzijds gekeken naar de capaciteit; anderzijds ook naar de velden, wat is het karakter van onze wedstrijd, waar staan we voor. Bij welke nummers konden we het beste de regels handhaven.
MF: Het uitschrijven van nummers waarbij we de regels goed konden handhaven; daar hebben wij ook rekening mee gehouden inderdaad.
WvG: Uiteindelijk bleef van ons iets meer dan de helft van de inschrijvingen over omdat we in ons laatste concept alleen nog maar eerstejaars C4+-en hadden uitgeschreven. Hierdoor moesten we veel roeiers teleur stellen. Het plan wat er moet komen voor het aankomende seizoen moet er voor zorgen dat er niet wederom grote groepen roeiers teleurgesteld gaan worden. De roeiwereld moet er daarnaast vertrouwen in hebben dat een wedstrijdorganisatie een veilige wedstrijd neer kan zetten en dat deze om veiligheidsredenen een keuze maakt.

Er wordt echter een groot beroep gedaan door de roeiwereld om wedstrijden en het roeien an sich door te laten gaan….

WvG: Dat klopt.
MF: We kregen en krijgen vele positieve reacties dat we de wedstrijd wilden organiseren met alle beperkingen die golden. Wij hadden bij de Tromp Boat Races al pro-actief mondkapjes op het terrein verplicht gesteld, zodat iedereen goed doordrongen is van de maatregelen. Daarnaast is het spannend dat naast het terrein de wedstrijdorganisatie ook verantwoordelijk is voor de wedstrijdbaan/parkoers en daarmee ook moet omgaan met mogelijke toeschouwers. De regel “geen toeschouwers” blijkt een lastige. Verschillende studentenverenigingen hebben bijvoorbeeld bij de organisatie verzocht extra bestuursleden toe te staan terwijl alleen een enkele coach toegestaan was (een bestuurslid is tenslotte een toeschouwer). Dit werd wel begrepen maar niet iedereen blijkt zich bewust te zijn van de consequenties van de huidige situatie.
WvG: Dit kwam ook terug bij het schrappen van de velden van de Najaarsbokaal; hoe stel je daar prioriteiten in? Discussies over het schrappen vanwege veiligheid moeten we niet meer willen.
MF: Dat was ook aan de orde met betrekking tot het niet uitschrijven van de lichte velden vanwege veiligheidsoverwegingen en het splitsen van het SA- en SB-veld vanwege drukte in het veld. Heldere communicatie hierover hielp. Als wedstrijdorganisatie kon ik deze besluiten en communicatie goed verdedigen/verklaren.

Kunnen we zeggen dat contacten met de lokale overheden, goede blokindeling en heldere communicatie (bij herhaling) de drie belangrijkste onderdelen zijn om het samen te organiseren

IJH: Onderlinge samenwerking is ook van groot belang. Bij de Herfstregatta werd dit goed geïllustreerd door Beatrix en Theta die beiden hun locatie beschikbaar hadden gesteld voor de wedstrijd, waarbij ploegen ook nog eens minder starten. Zodoende kon de 1,5 meter regel goed gehanteerd worden. Het beschikbaar stellen van de locaties en verenigingsgebouw zag je ook terug bij de Amstelbeker. Hier is de onderlinge samenwerking goed van de grond gekomen. Bij een grote wedstrijd als de Novembervieren is dat een stuk moeilijker, vandaar dat de organisatie al vroeg besloot om de wedstrijd af te gelasten.

Bij de Novembervieren leek dit moeilijker van de grond te komen terwijl er grondig overleg is geweest. Verschillende mensen vielen over het feit dat het uiteindelijk regionaal werd georganiseerd en dat er alsnog externe verenigingen werden uitgenodigd.

IJH: Ik had graag gezien dat de organisatie aan de commissie nationale wedstrijden had gevraagd om mee te denken. Afstemming met de Tromp Boat Races over de te bedienen doelgroepen had wellicht tot een andere keuze kunnen leiden. Uiteindelijk is het lood om oud ijzer, omdat de Novembervieren, net als de Tromp Boat Races, toch getroffen zouden zijn door de overheidsmaatregelen.
MF: Met de Novembervieren, de Head en de Heineken Roeivierkamp gaan veel grote nummers om en daarom moet je veel mensen teleurstellen.
IJH: Ik denk dat je als eerste benadering met een kwart van de capaciteit moet gaan rekenen.
WvG: Dat is ook waar de oplossing zit. Dat we samen besluiten dat er beter gekeken wordt naar de spreiding.

Wat zouden alternatieven zijn?

MF: Creatief in spreiden bijvoorbeeld (niet dat het zo móet zijn) maar bijvoorbeeld Head voor de masters, Heineken voor de studenten en Skiff/Tweehead meer gericht op junioren. Zo gun je iedereen een wedstrijd, in welke vorm dan ook. Op deze wijze geef je mensen een doel in het voorjaar en kan je daarna meer differentiëren in het 2K-seizoen. WvG: Je het ook omkeren en kijken naar hoeveel mensen in die periode een lange-baanwedstrijd starten, ongeacht doelgroep. Hoeveel wedstrijden heb je dan nodig? Op deze wijze stel je dan zo min mogelijk mensen teleur. Dat is denk ik the way to go. Dat was ook de insteek van het overleg waarbij ik, IJsbrand en vertegenwoordigers van verschillende groepen aanwezig waren.
IJH: Zo creëer je een goede basis, een eerste stap naar wedstrijden met een gereduceerd aantal deelnemers. Dit kost waarschijnlijk veel geld en dat geeft ook weer een volgend probleem. Maar een bestaande wedstrijdorganisatie kan zijn wedstrijd goed kleiner maken. Mogelijk kunnen andere verenigingen met zelfde draaiboek in de eigen regio een vergelijkbare wedstrijd organiseren. Het aantal reisbewegingen is nog steeds een hot item en die kan je hiermee reduceren.

Is voor het organiseren een rol weggelegd voor de commissies van de KNRB?

IJH: Ja, de commissie Nationale Wedstrijden, de commissie Competitieroeien en de commissie Masters heb ik gevraagd mee te denken over een alternatieve kalender voor de eerste helft van 2021. Onder regie van de juniorencommissie worden al veel kleine, goede, regionaal georiënteerde wedstrijden georganiseerd die nauwelijks last hebben van beperkingen.

Hoe komt de samenwerking tot stand; wie neemt de regie?

IJH: De eerste stap is inventarisatie op basis van de bestaande wedstrijden.
WvG: We gaan komende tijd met wedstrijdorganisaties aan de slag om van de grotere roeiwateren in Nederland vast te stellen in welke fase van coronabesmettingen ze zijn en welke capaciteit ze dan hebben. We bekijken dit in samenwerking met de bestaande wedstrijdorganisaties.
MF: Betreft dit alleen de 2K-wedstrijden?
WvG: Nee, we kijken daarbij ook naar de lange baan capaciteit en andere wedstrijdvormen.
IJH: Dus eerst kijken wat is de capaciteit van de bestaande wedstrijden en dan kijken of we met bestaande draaiboeken meer kunnen organiseren.
MF: Let er wel op dat er sommige verenigingen zijn die niet dezelfde ervaring hebben met het organiseren van die wedstrijden. Wat ik wel zie is dat er ws snel geschakeld kan worden als bijvoorbeeld een bestaande commissie van een najaarswedstrijd in het voorjaar iets zou moeten organiseren. Op de langere duur zou je wel meer naar nieuwere organisaties kijken.
IJH: Inderdaad, het organiseren van kleinere evenementen door een bestaande organisatie op een ander moment.
MF: Het is van belang dat we de functionaliteit van capaciteitsbeperkingen per veld ook in het inschrijfprogramma terugzien.
IJH: Daar moeten wel goede spelregels voor worden opgesteld.
MF: Het is een software-ingreep. Deze problemen bestaan ook al voor Corona, ook bij de Slotwedstrijden.
WvG: Het heeft geen haast nu, maar er moeten idd transparante regels zijn als je capaciteitsbeperkingen per veld toe gaat passen.
MF: Het is een kip-ei discussie; maar de functionaliteit is er niet.
IJH: De functionaliteit lijkt het probleem niet; de spelregels wel. Hier moet iets rechtvaardigs uitkomen wat we goed uit kunnen leggen aan de roeigemeenschap. Een ‘cap’ erop zetten is nu niet het probleem; wel om te kijken wat rechtvaardigheid voelt. We moeten hier de wedstrijdorganisaties in ontlasten.

De kosten voor de wedstrijdbanen zijn ook een belangrijk aspect.

IJH: We zijn in contact met de Willem-Alexanderbaan en proberen ook het contact met de Bosbaan en de Willem-Alexanderbaan aan te moedigen.
MF: Ook Time-Team speelt een substantiële rol
WvG: Het is voor roeiers en verenigingen belangrijk dat we ons beseffen dat roeien in corona-tijd mogelijk duurder is dan erbuiten. Hoe zwaarder de maatregelen, des te groter de kosten voor maatregelen of het gebrek aan inkomsten. Het zou mooi zijn als dit niet allemaal bij de roeier terecht komt uiteindelijk, maar uiteindelijk zal de gebruiker toch moeten betalen.

Is er nog een laatste boodschap of afsluiter?

WvG: Ja, het is nu tijd voor actie. De commissies van de KNRB gaan samen met NSRF en andere belanghebbenden aan een plan werken, maar input en organisatorische kracht vanuit de roeiwereld is daar essentieel. Zoals ik eerder al zei, zijn we op zoek naar een plan met zoveel mogelijk zekerheid in een tijd van grote onzekerheid. We willen straks zo min mogelijk mensen teleur moeten stellen op het laatste moment.
MF: Je doet iets of je doet niets
IJH: We hebben de denkkracht van iedereen in de roeigemeenschap nodig.

We hebben de denkkracht van iedereen in de roeigemeenschap nodig.

IJsbrand Haagsma – commissaris wedstrijden en opleidingen

Input kan worden gegeven aan de genoemde commissies of aan Martijn van Rossum van de KNRB, afdeling Sportparticipatie ([email protected]). Daarnaast is het van belang dat de roeigemeenschap leert te vertrouwen op de keuzes die deze commissies maken. De leden van deze commissies zijn uitermate bekwaam en vaak zelf ook actief betrokken bij het organiseren van wedstrijden.