"Al die tijd ben ik er van overtuigd geweest dat we het zouden redden"

Na een teleurstellend optreden op het WK van afgelopen jaar in Aiguebelette waren de dames genoodzaakt zich via het OKT te kwalificeren voor de Spelen in Rio. Ondanks het bewogen seizoen slaagde het tweetal hier met verve in.

Machtig. Dat is het woord waarmee Ilse Paulis de lichte dames dubbeltwee van haar en Maaike Head omschrijft. Het gat op de finish in Luzern bedroeg bijna vijf seconden waarmee ze direct hun visitekaartje afgaven. Vanaf nu is het vizier alleen maar op Rio gericht en gaan de dames er alles aan doen om daar zo hard mogelijk te varen.

“Al die tijd ben ik er van overtuigd geweest dat we het zouden redden”

‘’Het WK afgelopen seizoen was voor ons natuurlijk best wel een teleurstelling,’’ vertelt Ilse Paulis desgevraagd. ‘’Dat we niet ons optimale niveau hebben kunnen laten zien was balen, maar het feit dat we naast een Olympisch ticket grepen maakte het extra zuur. We hebben toen even wat tijd voor onszelf genomen en zijn daarna met zijn allen rondom de tafel gaan zitten om een plan te maken. Het was namelijk niet de vraag of we hard konden varen, maar meer hoe we het eruit konden laten komen. Dat plan hebben we toen stap voor stap uitgevoerd en zowel technisch als fysiek plukken we daar nu de vruchten van.’’

Tijdens de bondstesten bewezen beide dames al over veel vermogen te beschikken. Daarnaast maakten ze op het water de nodige progressie waardoor ze goed op koers lagen voor het OKT. Tot het moment dat de partner van Ilse een kleine twee maanden geleden met een ongelukkige val een paar ribben brak. Ineens lagen de kaarten er een stuk anders voor.

‘’Dat Maaike twee ribben brak en enige tijd niet in de boot kon was wel even een forse streep door de rekening. Echter hebben we toen direct afgesproken om er individueel voor te zorgen dat we straks in de boot samen zo hard mogelijk zouden gaan. Maaike heeft daartoe dagelijks echt uren op de fiets gezeten en zich helemaal afgebeuld. Ik had als taak om het bootje lopende te houden en ben toen samen met onze vaste reserve Lisa Wörner in de dubbel gegaan. Het klikte zowel buiten als binnen de boot en op de World Cup in Varese voeren we een goede race. Door onze korte voorbereidingstijd hadden we daar ook niets te verliezen en konden we vrijuit en als jonge honden racen. Dat gevoel was voor mij een belangrijke schakel in het halen van mijn hoogst mogelijke niveau op het EK en het OKT. Uiteindelijk stapte Maaike twee weken voor het EK weer in de boot. Vanaf dat moment hebben we specifieke punten afgesproken waar we aan wilden werken en hoe we het gingen doen. Op het EK voeren we toen een sterk toernooi en daar konden we veel vertrouwen uit putten.’’

“Dat we het bootje uiteindelijk zo hard konden laten gaan gaf echt een machtig gevoel”

Ondanks de relatief korte voorbereidingsperiode samen werkte dit niet belemmerend voor het resultaat op het EK. Sterker nog. De dames sleepten zelfs de Europese titel in de wacht en verbaasden menig roeiliefhebber. In de finale werd afgerekend met liefst vier ploegen die zich al gekwalificeerd hadden voor Rio. Weinig mensen twijfelden er dan ook aan dat de lichte dubbel het Olympisch ticket wel veilig zou stellen. Toch was er maar één kans om het te laten zien.

‘’Al die tijd ben ik er van overtuigd geweest dat we het zouden redden. Het komt weliswaar neer op één race maar ik wist dat het genoeg moest zijn als we zouden doen wat we konden. Tijdens de race was ik dan ook heel gefocust op het uitvoeren van mijn eigen taak. Dat we het bootje uiteindelijk zo hard konden laten gaan gaf echt een machtig gevoel. Ondanks alles wat we hebben meegemaakt, hebben we het met het team gewoon gedaan. We hebben vastgehouden aan het eigen plan en dat zo goed mogelijk uitgevoerd. Vooral ook de rol van Lisa hierin was ontzettend belangrijk. Zij heeft echt een hele grote meerwaarde gehad en ik heb alleen maar respect voor de manier waarop zij hier mee om is gegaan. Daarnaast hebben Josy Verdonkschot en Nienke van Zijp ons met hart en ziel begeleid. Als ik zo op alles terugkijk overheerst voor mij dan ook echt het trotse gevoel.’’

De maand augustus kan dus definitief met rood omcirkeld worden in de agenda van Ilse, want dan ligt zij voor de eerste maal aan de start bij de Olympische Spelen. Eerst krijgt ze echter nog de gelegenheid om bij te komen want maandag hoeft zij zich pas weer te melden bij de Bosbaan.

‘’We hebben een paar dagen vrij gekregen om de spanning even helemaal los te kunnen laten. Ik ga eerst een paar dagen op vakantie en daarna staat alles weer volledig in het teken van Rio. In ieder geval zijn we lekker op weg en hebben we bewezen dat we goed met golven en wind om kunnen gaan. Dat geeft natuurlijk wel mogelijkheden in Rio straks.’’