"Het OKT was spannender dan de Spelen zelf"

Liefst drie Nederlandse ploegen staan aan de vooravond van één van de belangrijkste races van hun leven. Over slechts een paar dagen begint in Luzern het Olympisch Kwalificatie Toernooi (OKT) waar de laatste tickets voor de Spelen vergeven worden. Tweevoudig Olympiër Roline Repelaer van Driel weet als voormalig roeister van de Nederlandse vrouwen acht letterlijk hoe het is om in hetzelfde schuitje te zitten.

Om definitief naar Rio de Janeiro uitgezonden te mogen worden, volstaat enkel een plek bij de eerste twee. Een zware klus die onder de nodige spanning geklaard moet worden. Als benjamin maakte Roline in 2008 deel uit van de vrouwen acht ploeg die zich op de valreep via het OKT voor de Spelen in Beijing wist te plaatsen. Met een fabuleuze eindsprint wisten de dames uiteindelijk zelfs beslag te leggen op olympisch Zilver. Hoe bereidde zij zich met haar ploeg op het OKT voor en hoe beleefde ze die dag?

“Als ik eraan terugdenk is het wel het allerspannendste moment dat ik in mijn roeicarrière gekend heb”

‘’Het is voor mij inmiddels al acht jaar geleden dat ik aan de start lag in Poznan, maar als ik eraan terugdenk is het wel het allerspannendste moment dat ik in mijn roeicarrière gekend heb. Zelfs spannender dan de Spelen zelf. Om ons als ploeg optimaal voor te bereiden hebben we veel groepssessies gehad en zijn we vaak met elkaar het gesprek aangegaan. Hierdoor wisten we wat we aan elkaar hadden en hoe we elkaar kon helpen om op het juiste moment optimaal te kunnen presteren. Veel van de meiden waren al naar Athene geweest en hadden een stuk meer ervaring, waardoor ze mij echt goed konden begeleiden. Behalve dit groepsproces heb ik ook op individueel vlak stappen ondernomen. Ik had namelijk zelf veel last van wedstrijdstress en ben daar toen met een sportpsycholoog aan gaan werken. Onder andere met behulp van ademhalingsoefeningen en mindfulness oefeningen leerde ik om beter met de spanning om te kunnen gaan.’’

Waar de dames in de ‘race voor lanes’ nog derde werden achter de Chinezen, wisten ze in de finale wel als tweede te eindigen en zich daarmee dus te kwalificeren voor de Spelen. ‘’Van tevoren hadden we een plaatsingsrace en toen eindigden we op een derde positie. We waren te behouden gestart en konden in het laatste interval nog wel inlopen, maar het gat niet meer dichten. Bij eenzelfde resultaat in de finale zouden we dus naast het olympische ticket grijpen en dat maakte de spanning eigenlijk nog groter. Tijdens de finale roeiden we vanuit de strategie dat de aanval de beste verdediging was. We wilden zo hard mogelijk starten en het initiatief nemen. Op de eindstreep mochten we niets meer over hebben. Het was echt de dood of de gladiolen. Juist door alle gesprekken die we samen gevoerd hadden, wisten we dat we voor elkaar door het vuur zouden gaan. Niemand had onderling twijfel dat iemand niet alles zou geven. We hadden echt 100% vertrouwen in elkaar en het resultaat. Eigenlijk was dit best speciaal, te meer we het jaar daarvoor zevende waren geworden op het WK en onze resultaten weinig reden tot vertrouwen gaven.’’

“Het was echt de dood of de gladiolen”

Na alle druk die de dames ervaren hadden in de aanloop naar het OKT in Poznan, viel er na de beslissende race een last van hun schouders af. Aanvankelijk was het idee om vanuit het OKT door te gaan naar de World Cup, maar al snel werd het programma omgegooid. ‘’Toen we eenmaal dat laatste ticket bemachtigd hadden, was ik echt onwijs opgelucht en trots op het team en mijzelf,’’ vertelt Roline. ‘’De toenmalige Holland Acht (met zelfs nog huidig Holland Acht-roeier Olivier Siegelaar aan boord) wist zich ook via het OKT te plaatsen en deze successen werden wel even goed gevierd. Alle spanning die we hadden opgebouwd moest worden losgelaten, want dat konden we onmogelijk vasthouden. Vanuit dat oogpunt besloten we ook om de World Cup niet meer te starten. De spanningsboog was weg en we hadden het nodig om alles los te laten, zodat we ons daarna weer konden opladen voor de Spelen. We zijn toen met het busje dat we in Berlijn gehuurd hadden gewoon rechtstreeks teruggereden naar Amsterdam en hebben hem daar ingeleverd.’’

https://www.youtube.com/watch?v=oXm_ghRm1zw

Ondanks dat het OKT heel veel spanning met zich meebracht, bleek het wel de ommekeer in het seizoen van de Nederlandse vrouwen acht. Amper drie maanden later wisten de vrouwen met een fabuleuze eindsprint het zilver op te eisen. Een scenario waar op voorhand weinig mensen rekening mee hadden gehouden. ‘’Achteraf gezien denk ik dat het voor onze ploeg heel goed was dat we ons via het OKT moesten plaatsen. Van nature waren we best een lui team en daarmee was de noodzaak om scherp te blijven heel groot. Mede daardoor waren we denk ik in staat om zo sterk te presteren. Als we niet naar Poznan hadden gemoeten, was het risico immers geweest dat we een beetje achterover waren gaan leunen. Nu was het voor ons echt een wake-up call dat het beter moest.”

“Nu was het voor ons echt een wake-up call dat het beter moest”

“Vaak zie je ook dat ploegen die zich tijdens het WK niet weten te plaatsen heel veel goed maken in het olympische jaar. De Canadezen wonnen bijvoorbeeld het OKT, maar misten op de Spelen het podium met een vierde plaats. Uiteindelijk hebben wij na Poznan veel aandacht aan onze eindsprint gegeven. Door het varen van veel zogeheten ‘broken races’ konden we in het laatste deel van de race goede halen blijven maken terwijl we maximaal in de verzuring zaten. En of dat effect had? Als je onze race hebt gezien, had dat het schijnbaar wel.’’