‘‘Misschien ben ik een beetje vergeten dat ik winnen niet altijd het belangrijkste vind’’

Marieke Keijser, bronzen roeister in de lichte dubbeltwee van Tokio, stopt met roeien bij TeamNL. ‘‘Ik was aan het wachten tot ik weer zin had, maar ben tot de conclusie gekomen dat ik heel lang kon wachten’’. Marieke heeft een bijzonder succesvolle roeicarrière achter de rug. Vanaf 2017 heeft ze op internationaal niveau geen podium gemist en de Olympische Spelen van Tokio heeft ze  met brons kunnen afsluiten.

Succesvolle roeicarrière

Voordat Marieke startte met roeien was ze actief in ballet; ze deed auditie en werd aangenomen op het Conservatorium. Later is ze net als haar broer gaan roeien, deed ze mee aan verschillende jeugdkampioenschappen en werd ze lid bij studentenvereniging A.R.S.R. Skadi.

Driemaal deed Marieke mee aan de wereldkampioenschappen junioren, met een bronzen (2014) en gouden (2015) medaille als resultaat. In 2016 én 2017 werd Marieke wereldkampioen in de skiff op het WK onder 23. Vanaf 2017 vormde ze een duo met olympisch kampioen Ilse Paulis in de lichte dubbeltwee. Ze stond op alle EK’s en WK’s vanaf 2017 op het podium; drie bronzen, drie zilveren en twee gouden medailles in zowel de lichte dubbel met Ilse Paulis, als solo in de skiff. Met haar laatste WK in 2019 in Ottensheim plaatste Marieke zich samen met Ilse voor de Olympische Spelen in Tokio. Daar resulteerde de gouden race, in de vanwege corona met een jaar uitgestelde Olympische Spelen, in een bronzen medaille.

Na de Olympische Spelen van Tokio

Na de spelen van Tokio is Marieke teruggegaan naar Rotterdam. Ze woonde vanwege het roeien in Amsterdam en daar vond het grootste gedeelte van haar topsportleven plaats. ‘‘Ik heb mijn leven hier in Rotterdam opgepakt, ben weer gaan studeren, heb tijdelijk bij mijn moeder gewoond en heb nu weer mijn eigen plek’’. Marieke heeft lang getwijfeld en was aan het wachten tot ze weer zin had, maar kwam tot de conclusie dat ze dan heel lang kon wachten. ‘‘Ik heb wel het gevoel dat ik de ruimte heb gekregen om na te denken wat ik nu echt wil. De twijfel was er ook omdat ik gewoon nog jong ben en dat het misschien zonde is om dat talent wat ik heb, over boord te gooien. Dat is waar ik mee zat en waarom ik ook echt de tijd heb genomen’’.

Marieke heeft veel moeten geven voor het roeien op dit niveau: ‘‘De energie is op een gegeven moment ook even op, om altijd maximaal te moeten geven. In 2016 ben ik begonnen met licht roeien, maar dat ging nooit vanzelf. Ik heb getwijfeld de overstap maken naar zwaar roeien, maar ben me gaan beseffen dat je wel kunt doorgaan voor goud, maar dat doorgaan niet een gegeven is dat je dat ook daadwerkelijk gaat halen.’’

Na haar bronzen medaille is Marieke zich meer gaan realiseren dat haar drijfveer niet ligt in het behalen van medailles: ‘‘Misschien ben ik door mijn vele medailles een beetje vergeten dat ik het winnen niet altijd het belangrijkste vind. Ik zat in een team dat voor goud ging en op mijn manier ging ik daar ook voor, maar intrinsiek zit ik net wat anders in elkaar.’’ Ze beseft zich dat als het weer begint te kriebelen om écht terug te komen dat dat mogelijk is, maar ze neemt heel bewust afstand. ‘‘In principe is het wel afgesloten. Als ik het enorm ga missen zal ik om een trainingsschema vragen en zal ik mezelf weer moeten bewijzen, maar daar ga ik nu niet vanuit.’’

‘‘Ik heb superveel geleerd van het hele proces als topsporter. Ik denk dat topsport je een heel veel beter mens maakt. Dat vind ik ook wel heel erg gaaf’’.

Marieke Keijser

Marieke geeft aan dat het WK in Rotterdam een van haar mooiste wedstrijden is geweest: ‘‘Ik werd toen voor de tweede keer achter elkaar wereldkampioen in de skiff; dan weet je dat je écht goed bent en dat je geen eendagsvlieg was. Ik stond op al die posters en won met een straatlengte voorsprong, dat was écht heel erg gaaf’’. Daarnaast gaat ze vooral de kleine dingen missen: ‘‘Samen met Dieuwke op een kamer in Sierra Nevada op trainingskamp, kleine momentjes die je dan hebt en lol die je samen maakt. Ook de hele dagen buiten sporten, waar ik gelukkig van word, ga ik zeker missen’’.

En nu?

Marieke is nu aan het studeren, sporten en vooral aan het genieten dat er even niets meer ‘moet’. ‘‘Ik wil mijn bachelor ‘Health Policy Management’ volgend jaar afronden, ben actief op Skadi en heb momenteel een bijbaantje. Ik wil ontspannen, fietsen, studeren en wat roeien. Ook start ik het NK dit weekend in de tweezonder, maar vraag niet hoe hoor. Het is nu gewoon echt meer voor de fun.’’

Marieke beseft zich dat ze ook gelukkig kan zijn zonder ‘topsporter Marieke’ te zijn:  ‘‘Het is toch een deel van je identiteit geweest de laatste jaren. Dat mensen me nu weer leren kennen als ‘Marieke uit Rotterdam’ in plaats van ‘Marieke Keijser’ geeft me echt wel een fijn gevoel en dat bevestigt dat dit de juiste keuze is. ‘‘Het meest ga ik genieten van andere dingen ontdekken, doen en leren buiten het roeien om. Iets doen wat ik nog niet kan en fouten mogen maken. Ik sport nog elke dag en dat gaat niet zomaar veranderen, maar ik doe het nu gewoon wanneer ik zin heb.’’

Auteur

Babette Berkelaar
KNRB

Deel dit bericht