Alie is vrijwilligster in hart en nieren

In de rubriek ‘de vrijwilliger van’ gaat roeien.nl op zoek naar bijzondere verhalen van en over vrijwilligers. Deze eerste keer staat Alie Kooren centraal. Alie is al bijna 36 jaar vrijwilligster bij Stichting Roeivalidatie en is nog iedere vrijdagochtend bij de roeivereniging te vinden. Ondanks haar 82-jarige leeftijd blijft ze trouw geïnvalideerde mensen helpen met het beoefenen van de roeisport.

Als blijk van waardering won Alie vorig jaar de Sport Award voor vrijwilligster van het jaar 2015 in Rotterdam Rijnmond. Voor die uitreiking in het Nieuwe Luxor Theater werd er zelf een documentaire over Alie opgenomen door Rijnmond TV, genaamd: ‘Niet ik, maar ons’. Hoe is Alie ooit met dit vrijwilligerswerk begonnen en wat houdt het precies in?

“Ik dacht bij mijzelf; waarom zou ik mij niet inzetten voor mensen die het meer nodig hebben”

‘’Ik roeide zelf bij roeivereniging Nautilus en omdat we in hetzelfde gebouw zitten kwam ik zodoende in aanraking met Stichting Roeivalidatie,’’ vertelt Alie. ‘’De persoon die de Stichting heeft opgezet kende ik al dus ik dacht bij mijzelf; waarom zou ik mij niet inzetten voor mensen die het meer nodig hebben? Sinds dat moment ben ik als vrijwilliger altijd betrokken geweest bij het roeien. Ik help bijvoorbeeld bij het naar buiten brengen van de boten en zorg ervoor dat iedereen goed in- en uit kan stappen. Daarnaast roei ik vaak mee of ben ik stuurvrouw en geef ik roei-instructie. Tot slot help ik mee bij het schoonmaken van de boten. Inmiddels telt de Stichting zo’n 40 vrijwilligers die iedere dag hun steentje bijdragen.‘’

Vrijdagochtend is het vaste dagdeel van Alie en op deze dag werkt ze met een vast groepje roeiers. Iedereen komt dan rond negen uur ’s ochtends binnendruppelen en rond half tien begint de training. ‘’Eerst kijken we altijd naar het weer en bepalen we of er de mogelijkheid is om buiten te trainen. Ondanks dat de voorzieningen erg goed zijn en wij bijvoorbeeld beschikking hebben over een binnenbak, is het natuurlijk fijner om in de buitenlucht te trainen. We kijken dan allereerst naar wie er allemaal zijn en wie met wie in de boot kan. Als er bijvoorbeeld iemand bij is die halfzijdig verlamd is aan zijn linkerkant, dan moet die wel ingedeeld worden met iemand die daarentegen wel op stuurboord kan roeien. Daarnaast hebben mensen in een rolstoel een extra boegroeier nodig omdat ze anders maar moeizaam vooruit komen. Uiteindelijk zijn er geen vaste ploegen, maar als de opstellingen dit enigszins toelaten streven we hier wel naar. Het is dus vaak even een kleine puzzel welke ploegen gevormd kunnen worden voordat we daadwerkelijk wegvaren. Nadat dit allemaal is uitgedacht gaan we het water op en als iedereen klaar is met roeien drinken we gezamenlijk nog een bakje koffie.’’

“Ondanks dat ik zelf niet meer de jongste ben, denk ik nog niet aan stoppen hoor”

Ondanks dat bij Alie inmiddels de jaren ook langzaamaan beginnen te tellen, is ze voorlopig nog niet van plan om te stoppen met het vrijwilligerswerk. Daar haalt ze momenteel zelf nog te veel plezier uit. ‘’Ja, iedere vrijdag dat ik aanwezig ben haal ik er nog veel voldoening uit. Je bent in staat om anderen te helpen en probeert er uit te halen wat mogelijk is. Hiertoe moet je vooral kijken en je gevoel laten meespelen. Ook is het heel belangrijk om er over te praten en heel open naar elkaar te zijn. Het voornaamste doel dat we uiteindelijk hebben is om er voor te zorgen dat iedereen plezier heeft en dat de mensen lekker kunnen bewegen. Het blijft natuurlijk een sportief en sociaal gebeuren waar men zich vrij voelt en lekker samen kan spannen. Allemaal heel gezellig. En ondanks dat ik zelf niet meer de jongste ben, denk ik nog niet aan stoppen hoor. Nee, zolang ik zelf nog fatsoenlijk in- en uit een boot kan stappen blijf ik dat doen.

Ben of ken jij een vrijwilliger met een bijzonder verhaal? Geef jezelf of iemand anders dan nu op via [email protected] en lees jou verhaal terug op roeien.nl!

Foto is gemaakt door: Sport Awards Rotterdam