Dertig seconden roeiend op het witte doek

Roeister Bernadette Hoffmans van RV De Meije schittert op het witte doek. Ze vervult de rol van stand-in van hoofdrolspeelster Monic Hendrickx in de film De Held, naar het gelijknamige boek van Jessica Durlacher. Afgelopen woensdag was de première bij het Nederlands Film Festival in Utrecht.

‘Het was ontzettend leuk om te doen en alles eens van dichtbij mee te maken’, vertelt Bernadette. ‘Dat ze mij benaderden was een toevallige samenloop van omstandigheden. Ze kozen om bij onze roeivereniging te filmen. Dankzij de authentieke houten loods en het feit dat het midden in de natuur ligt, bleek het de ideale plek om mooie beelden te schieten. Aanvankelijk zou voormalig olympisch kampioene Marit van Eupen als stand-in fungeren, maar het techniekverschil tussen haar en Monic was te groot. Toen de filmmaatschappij bij RV De Meije kwam had ik net getraind. Marit coachte Monic op dat moment in een van onze boten en ik ging kijken. Ik heb dezelfde lengte en bouw als Monic en werd daardoor gevraagd om te roeien.’

“Toen mijn echtgenoot langsfietste en ik hem groette, herkende hij mij in eerste instantie niet”

De ervaring was bijzonder voor de roeister, die zo haar filmdebuut maakte: “Er kwam veel bij kijken. Ze verschenen met dertig man bij de loods, echt een invasie. Alles nemen ze over en wordt overhoop gehaald. Ze haalden een stuk wand uit de loods om beter te filmen. Een vier werd verbouwd om goede close-up beelden op het water te maken. Noem het maar op. Zelf heb ik een flink stuk geroeid over een bochtige sloot. Boven mij zweefde een drone en ze volgden mij met een boot waar twintig man op zaten. Vanaf de volgboot kreeg ik aanwijzingen hoe ik moest roeien. Al slingerend ging ik naar bakboord en dan weer naar stuurboord. Eenmaal raakte ik in de kant en heel even was ik bang om te slaan. De grimeur had verteld dat de pruik die ik droeg 3000 euro kostte en ik niet om moest slaan. Gelukkig gebeurde dat niet. Uiteindelijk deed de pruik zijn werk wel. Toen mijn echtgenoot langsfietste en ik hem groette herkende hij mij in eerste instantie niet.”

In totaal is Bernadette dertig seconden in de film te bewonderen, terwijl ze zo’n drie uur roeide. “Iedere keer bij het einde van de sloot keerde ik om en steeg die drone weer op. De camera draaide continu. Ze waren lyrisch over de omgeving. Helemaal in de wijde natuur met allemaal plassen, een prachtig landschap om beelden te schieten. Op een gegeven moment wilden ze ook koeien op de achtergrond filmen. Er werd een boer bereid gevonden om zijn dieren in oktober naar buiten te brengen. Uiteindelijk is dat niet eens in de film gekomen.”