Jeugdestafette Willem III

In het eerste weekend waarin Nederland te maken kreeg met de nieuwe, aangescherpte regels tegen de verdere verspreiding van het coronavirus ging bij de Amsterdamse roeivereniging Willem III de Jeugdestafette gewoon door. Nou ja, gewoon? Eigenlijk was er weinig gewoon op 3 oktober bij de 41^ste editie van de Jeugdestafette. Het hek naar de botenloods was dicht, de sociëteit gesloten, kleedkamers konden niet worden gebruikt, per ploeg mocht er maar één begeleider meekomen en alle deelnemende verenigingen kregen een eigen loods toegewezen die diende als tijdelijk thuishonk. De dreigende bewolking en de herfstregen waren wellicht het enige gewone aan deze versie.

Dit artikel is geschreven door Hans Perrée.
Foto’s eveneens door Hans Perrée.

Tientallen enthousiaste roeiers tussen de 10 en 14 jaar oud stonden te trappelen, sommigen trillend als een rietje. Was het de kou en de regen of waren het zenuwen voor de eerste wedstrijd? Gespannen koppies. Maar ook relaxte flierefluiters die al wisten wat er komen ging en die als ervaren rotten-in-het-vak geruststellend op ploeggenoten inpraatten.

De Jeugdestafette bestaat uit een traject op de Amstel tussen het botenhuis van Willem III en de Grote Bocht. Vier roeiers leggen dat traject af in vier ongeveer gelijke stukken. Roeier 1 begint bij Willem III en roeit tot het Amstelpark. Daar neemt roeier 2 het stokje – de skiff – over en racet naar de Grote Bocht. Daar wordt een piket gerond waarna roeier 3 weer naar het Amstelpark roeit. Roeier 4 brengt de boot weer terug naar Willem III. Er zijn twee leeftijdscategorieën (10-12 jaar en 13-14 jaar), bij de jongens en bij de meisjes. Daarnaast kunnen er ook mixed-ploegen starten.

Startsein

Om twee uur precies werd door wedstrijdcommissaris Adri Middag het startsein gegeven. Als eerste sprintte Willem III-roeister Boukje Gerdes van de start naar haar skiff. En wég was ze. Beetje ruim om de eerste boei heen. Op naar de eerste stop bij het Amstelpark. Na ruim 35 minuten spurtte de laatste roeier van haar ploeg keihard op het aanlegvlot bij WIllem III af. Snel de boot uit om bij de tijdwaarneming de laatste tijd op de kaart te laten noteren. En daarna in spanning afwachten of er iemand misschien sneller was.

Om de twee minuten gingen de ploegen van start. Een wat onzeker bochtig Amsteltraject tegemoet. Zeker voor de teams van buiten de hoofdstad een uitdaging. Veel omkijken, af en toe laten lopen om te zien waar je heen moet. Vrijwel zonder kleerscheuren kwam iedereen na vier etappes weer heelhuids bij de botenloods terug. Op één begeleider van De Hunze na, die bij het betreden van een vlot uitgleed en zijn schouder stevig bezeerde.

De organisatie had er hard aangetrokken om deze editie tot een succes te maken. De laatste jaren was de belangstelling voor de roei-relay tanende. Zozeer zelfs, dat organisator Machiel Koper overwoog dat dit de laatste keer zou zijn dat de wedstrijd zou worden verroeid.  Tenzij de dalende trend omgebogen zou kunnen worden. Er werden flyers gemaakt. Zijn team bestookte alle Nederlandse jeugdverenigingen met e-mails, telefoontjes en app-jes. Met resultaat.

Maar liefst zestien ploegen hadden zich ingeschreven. En ze kwamen uit het hele land: van Leiden tot Groningen, van Amersfoort tot Amsterdam. Voor het eerst sinds lange tijd waren er weer (drie) ploegen van De Hunze. Bij de eerste, landelijke Jeugdestafette – een kleine veertig jaar geleden – was De Hunze ook al van de partij. Toen de vereniging zich onlangs realiseerde dat de roeiers bij de estafette minstens anderhalve kilometer moesten roeien (en niet de korte afstandjes zoals bij de meeste andere jeugdwedstrijden), meldden ze meteen twaalf roeiers aan.

Ook Die Leythe deed met drie ploegen mee. De Leidse club nam de meeste medailles mee naar huis: vier individuele overwinningen en de mixed ploeg 13-14 jaar. De Amstel was eveneens erg succesvol: drie individuele en twee ploeg overwinningen. RIC had de snelste ploeg van de dag, met een tijd van 30:05 minuut, maar die jongens werden dan ook gecoacht door oud-Olympiër Tessa Appeldoorn. Organisator Willem III deed het goed: vier individuele plakken. De Hunze won één medaille. De Hoop en Hemus moesten helaas zonder eremetaal naar huis.

”Ik had weinig ervaring in de skiff, ik trainde meestal in een C1.”

Dirk Uittenbogaard – terugkijkend op zijn tijd als jeugdroeier

Vier gelauterde ploegen en veertien individuele medaillewinnaars die misschien wel in de voetsporen van illustere voorgangers als international en oud-Willem III-roeier Dirk Uittenbogaard treden. Vanuit Poznan, waar hij zich voorbereidt op de Europese Kampioenschappen, herinnert Uittenbogaard zich: “Ik had weinig ervaring in de skiff, ik trainde meestal in een C1. Mijn traject was vanaf het vlot van Willem III tot en met halverwege de racebaan en ik mocht dus als eerste weg. Onderweg was ik behoorlijk gespannen. Ik wist ook niet zo goed waar ik naartoe moest. Toen ik het wisselvlot had gevonden, vertelde jeugdcoördinator Ewoud de Boer mij dat ik het goed had gedaan. Eenmaal terug op Willem III hoorden wij dat ons team de snelste was en dat ik op mijn traject ook had gewonnen.” Hij kijkt met veel plezier terug op die eerste schreden in het wedstrijdroeien. Zestien jaar later kan hij inmiddels bogen op Olympisch brons in de acht en een wereldtitel in de dubbelvier. Jelle, Boukje, Tom, Niklas, Fenne, Dilan, Lotte, Bruno, Noor, Zeno, Lois, Tomasso, Helena en Leander gaan een gouden toekomst tegemoet.

Troostprijzen waren er ook. Twee roeiers sloegen om en werden daarom getroost met een doos drop. Drie roeiers van De Hunze waren door hun begeleider bij de Grote Bocht aan de verkeerde kant van de Amstel afgezet en konden daardoor hun boot niet overnemen. Ook zij vielen in de troostprijzen.

Na afloop liet organisator Machiel Koper weten dat wat hem betreft de Jeugdestafette beslist een 42^ste editie krijgt. Volgend jaar, eerste weekend van oktober. IJs, weder en corona dienende. Schrijf maar vast in je agenda.