Marjolein als vrijwilligster naar Rio

EK’s, WK’s, Olympische Spelen, maar ook roeiwedstrijden op onze eigen Bosbaan: zonder de hulp van vrijwilligers kunnen ze allemaal nooit zo succesvol georganiseerd worden. Eén van de vele personen die haar steentje bijdraagt aan deze successen is Marjolein Snippe.
Waar Marjolein in Nederland al de rol van kamprechter vervult, gaat zij samen met ongeveer 70.000 andere vrijwilligers deze zomer in Rio de Janeiro aan de slag. Nadat ze eerder al geholpen had tijdens grote evenementen zoals de Spelen van Londen, het WK van 2014 in Amsterdam en recent nog op het WK Junioren in Rio, wordt dit het volgende event dat op de agenda staat.

‘’Een paar jaar geleden heb ik op de website van de Olympische Spelen gevraagd om mij op de hoogte te houden van vrijwilligerswerk,’’ zegt Marjolein. “Zelf heb ik in 1994/1995 in Brazilië gewoond en in 2000 zelfs in Rio de Janeiro waardoor ik veel op heb met dit land. Zodra het mogelijk was om jezelf aan te melden, heb ik dit direct gedaan. Ik moest toen mijn voorkeuren doorgeven en cv opsturen waarna er een aantal selectierondes waren. Via Skype volgde een interview en moest ik een aantal groepsopdrachten doen. Dankzij mijn woonverleden daar beheers ik de Portugese taal goed en weet ik hoe de cultuur in elkaar steekt. Daarnaast heb ik vorig jaar ook geholpen tijdens het WK Junioren waardoor ik het roeiterrein al goed kende. Allemaal grote voordelen dus en om die reden kwam ik er vrij gemakkelijk doorheen.’’

Nu ze geselecteerd is als vrijwilligster betekent dit dat Marjolein aankomende zomer evenals de Nederlandse roeiselectie ook afreist naar Rio. Vanwege haar functie moet ze zelfs al aanwezig zijn voor de opening van de Spelen. ‘’Ik ga straks aan de slag bij ‘athlete information’. Dit houdt in dat ik dagelijks op de baan aanwezig ben en de atleten en coaches voorzie van alle informatie die met de baan en het roeien zelf te maken heeft. Ik begin iedere dag om 07.00 uur en sta daar dan tot ongeveer 13.30 uur. Om 14.00 uur start de volgende shift en die duurt tot 18.00 uur. Al met al is het behoorlijk druk en denk ik niet dat ik veel tijd overhoud om andere dingen te ondernemen. Ik zie het ook echt als een werkvakantie waarbij je een leuke sfeer creëert en met zijn allen probeert om het roeien tot een succes te maken. Omdat de roeiwereld vrij klein is leer je veel mensen kennen en is het erg gezellig. Ondanks dat je alle kosten zelf moet vergoeden en je eigen verblijf moet regelen, is het alles meer dan waard.’’

Omdat Marjolein als vrijwilligster betrokken was bij de Spelen van Londen weet ze ongeveer wat haar te wachten staat. Desalniettemin denkt ze wel dat er in Rio verschillen zullen zijn. ‘’Toen ik mij opgaf voor de Spelen in Londen woonde ik op dat moment daar. Er werd in de stad uitgebreid geadverteerd en iedereen werd opgeroepen om te helpen. Het ontbrak niet aan helpende handen. In Londen was alles bijzonder strak georganiseerd. Ik verwacht dat dit in Rio wel anders is en er aanmerkelijk meer geïmproviseerd moet worden.’’

Afgezien van wat haar te wachten staat, weet ze op voorhand zeker dat er een hele enthousiaste sfeer zal hangen. Iets waar het in Londen ook absoluut niet aan ontbrak en waar ze met veel plezier aan terugdenkt. ‘’In 2012 heb ik geholpen bij het transport van de atleten. Dit hield in dat ik ze op het vliegveld opwachtte en ze naar de goede bus begeleidde waarmee ze bij het Olympisch Dorp konden komen. Toen ze eenmaal voet op het vliegveld hadden gezet waren alle atleten heel enthousiast en zenuwachtig. De Spelen blijven natuurlijk speciaal en voor de meesten is het ‘a once in a lifetime experience’. Ze vinden het heel bijzonder om er te zijn en willen allemaal met je op de foto. Er heerste een hele goede sfeer en iedereen waardeerde je inzet enorm, hetgeen ze echt lieten blijken. Zo kan ik mij een mooi moment herinneren waarbij dit goed duidelijk werd. Als vrijwilligers moesten we goed herkenbaar zijn en droegen we allemaal dezelfde opvallende outfits. Op een gegeven moment stapten we met een groepje vrijwilligers in de metro terwijl we nog allemaal in onze jas liepen. We werden direct herkend en de mensen begonnen spontaan te klappen en klampten ons aan voor een praatje. Heel bijzonder want op basis van mijn eerdere ervaringen vond ik Londenaren altijd vrij gesloten en in zichzelf gekeerd. Ja, niet alleen de atleten worden overrompeld door de sfeer van de Spelen. Iedereen was het erover eens dat Londen en de Londenaren hierdoor geraakt werden en dat het – al was het misschien tijdelijk – de sfeer positiever maakte.