Juniorentijd met Marieke Keijser

We kennen haar van de lichte dubbeltwee met Ilse Paulis. Als junior won ze al WK brons en goud in de skiff. Hoe was de juniorentijd van Marieke Keijser, welke sport deed ze voordat ze begon met roeien en waarom is je juniorentijd zo belangrijk?

Welke sport deed jij voordat je ging roeien?

Ik deed behoorlijk serieus aan ballet. Daarnaast heb ik gehockeyd en in het Hofpleintheater gespeeld.

Waarom ben jij gaan roeien?

Mijn opa deed veel in het roeien en hij nam mijn broer mee naar De Maas. Zo ben ik er ook ingerold.

Waar ben je begonnen met roeien?

Bij De Maas toen ik 14-15 jaar was, daarna ben ik vrij snel gaan wedstrijdroeien. Toen mijn studententijd aanbrak verhuisde ik naar Rotterdam en ben ik bij Skadi gaan roeien.

Wat is het eerste dat bij je opkomt als je denkt aan jouw eerste keer roeien

Dat kan ik me niet goed meer herinneren. Wel dat we vrij snel in de skiff gingen trainen met een bootje erachteraan. Toen ben ik, puur uit enthousiasme en gebrek aan concentratie, heel vaak omgeslagen.

Wat heeft de roeisport jou gebracht

Roeien heeft mij veel vriendinnen en nog veel meer plezier gebracht. Na het ballet binnen vond en vind ik nog steeds het buiten sporten, op het water in de natuur, geweldig.

Waarom is juniorenroeien in deze tijd volgens jou belangrijk?

Ik denk dat het goed is als jongeren meer naar buiten gaan. Bij roeien gaat sport hand in hand met plezier. Het is een sport voor écht iedereen. Roeien is vrij gemakkelijk te leren, je hebt er niet een bijzonder talent voor nodig. Eigenlijk is het raar dat niet veel meer kinderen roeien. Voor wedstrijdroeien en helemaal voor topsport zijn discipline, doorzettingsvermogen en een talent wel voorwaarden. Maar plezier blijft erg belangrijk, anders is het niet vol te houden.

Wat zou je aan een roeivereniging willen meegeven als het gaat om juniorenroeien?

Zet een structuur neer waarin jongeren zich kunnen ontwikkelen. Enthousiaste begeleiding is erg belangrijk. Bij De Maas bijvoorbeeld bestaat die structuur om te kunnen groeien; er is topsport maar je kunt ook gezellig één per week roeien. Als iemand de ambitie heeft om te wedstrijdroeien dan moet dat toch kunnen? Toen ik begon met roeien wist ik niet dat ik zo ver zou komen. Je rolt erin en gaat dan gewoon aan de gang. Pas achteraf blijkt dat ik er erg goed in ben. Dat vind ik ook zo leuk aan roeien: het erin groeien is veel makkelijker dan bij andere (grote) sporten waar je, als je als puber niet bij de top komt, een kleine kans hebt om als volwassene de wereldtop te halen. In de roeisport zijn er veel voorbeelden van ‘ongebruikelijke’ carrières naar goud.

Had je nog idolen in je junioren tijd?

Rianne Sigmond omdat ze in Rotterdam bij Skadi roeide op internationaal niveau, deel nam aan de Olympische Spelen en wereldkampioen werd. Een absolute held in mijn ogen; en een erg aardig, bereikbaar mens. Ik mocht eens met haar roeien en ze zei toen dat het best waaide die dag. Ik dacht toen dat die toppers daar helemaal niet mee bezig waren. Wel dus. Heel normaal. Misschien is normaal niet het goede woord. Met de ervaring en de resultaten die ik nu heb denk ik, en waarschijnlijk is dat heel persoonlijk, dat de bijzondere dingen in de gewone gebeurtenissen zitten. Dat vele omslaan van toen koppel ik nog steeds aan plezier en enthousiasme. Het sms-je dat mijn moeder op de Berlagebrug ontving van Thomas om te zeggen dat ik had gewonnen. Niets bijzonders maar de herinnering is voor mij onvergetelijk.

Liggen jullie op schema voor Tokio en waar werken jullie nu aan?

Tsja, er is geen schema of draaiboek voor olympisch goud. Maar het gaat echt lekker en dat geeft vertrouwen. We werken aan de beste versie van onszelf te zijn. Snap je dat? Ik zei net dat de kleine dingen voor mij zo belangrijk zijn; het kunnen roeien in de natuur op allerlei plekken in de wereld, het in de sport groeien totdat ik er mijn beroep van mocht maken. Dat geeft mij heel veel plezier en voldoening. Daarom geniet ik ook zo van het topsport bestaan. De medailles zijn uiteindelijk een bijkomstigheid; de coronatijd en de onzekerheid rond het olympisch toernooi hebben me die resultaten leren relativeren. Begrijp me goed; we trainen bikkelhard voor die medaille en zijn supergemotiveerd. Maar mocht het onverhoopt niet lukken dan baal ik een paar jaar en niet de rest van mijn leven.

Hoe kijk jij naar het verschil tussen algemene- en studentenverenigingen?

Ik denk dat beide elkaar kunnen aanvullen. Door een leuke samenwerking moet het mogelijk zijn de sport groter te maken. Als junior bij De Maas werd ik geïnspireerd door de studentenroeiers van Skadi die ik voorbij zag komen. Ik denk dat het initiatief voor samenwerking van de burger, sorry algemene, verenigingen uit moet gaan.