Rio 2016: "Na Rio weet ik zeker dat ik er in Tokyo wederom bij zal zijn"

De Olympische Spelen hadden nooit een succes kunnen zijn zonder de hulp van alle vrijwilligers. Namens Nederland bood er ook een aantal personen een helpende hand. Eén van hen was Tobias Schipper, die als Nederlandse mobo was afgevaardigd naar Rio. Hoe kijkt hij na anderhalve maand terug op zijn avontuur?

“Het was fantastisch”, begint Tobias. “In het verleden heb ik een tijd in Rio gewoond en de stad an sich is geweldig. Ook nu bleek dat niet anders. Die hele atmosfeer die om de Spelen hing, de mengeling van verschillende nationaliteiten en al die emoties van de atleten, was echt heel gaaf. Daarnaast was het een leuk en divers team van vrijwilligers met onder andere de Nieuw-Zeelanders, Australiërs, Britten en natuurlijk de Brazilianen zelf.”

“Twee jaar geleden na het WK in eigen land begon het balletje te rollen”

In Nederland heeft Tobias al een aantal jaar ervaring als mobo. In die functie bestuurt hij tijdens nationale wedstrijden de kamprechtersboten. Hoe kwam hij op het idee om naar Rio te gaan? “Twee jaar geleden na het WK in eigen land begon het balletje te rollen. Als mobo’s van de KNRB maakten wij met onze groep een positieve indruk tijdens het toernooi. We kwamen in contact met de wedstrijdleiding van de Spelen in Rio. Zij waren op zoek naar ervaren mobo’s die alles in goede banen konden leiden. Uiteindelijk zijn we met zijn tweeën vanuit Nederland naar Brazilië gegaan.”

Met de wisselende weersomstandigheden was de rol van de mobo’s belangrijker dan ooit: “De boten die wij bestuurden waren de oproeibaan- en rescue-boten. We hadden daardoor minder verantwoordelijkheden dan normaal. Als voornaamste taak moesten we de veiligheid van de roeiers waarborgen. Vooral de week voorafgaand aan de Spelen, tijdens de trainingen had dit veel aandacht nodig. De ploegen waren nog niet gewend aan de baan en de omstandigheden. Daardoor was af en toe wat sturing nodig.”

“Tijdens de wedstrijden zelf waren het met name de weersomstandigheden die er voor zorgden dat onze inzet regelmatig nodig was”

“De baan is aan beide kanten vrij kort en heeft in totaal een lengte van slechts 2,1 kilometer. Dat vergde wat begeleiding om er voor te zorgen dat boten niet met elkaar in aanvaring kwamen. Na een paar dagen liep het allemaal een stuk gestroomlijnder. Toen hadden de roeiers het ook goed in de gaten. Tijdens de wedstrijden zelf waren het met name de weersomstandigheden die er voor zorgden dat onze inzet regelmatig nodig was.”

Hoewel de Spelen een aaneenschakeling van hoogtepunten waren, blijft er Tobias één specifiek moment bij. “Ja, dat was de dag van de finales van de achten. Tijdens de laatste finaledag lagen wij op de 1000 meter aan de kant van de lage banen. Dit was precies de zijde waar ook de Nederlandse ploegen lagen. Hierdoor konden we het goed volgen en de strijd was echt mooi om te zien. Na afloop van de wedstrijd voeren we met de hele vloot van rescue-boten langs de medailleceremonie waar de Holland Acht net gehuldigd was. Stuurman Peter Wiersum – die ik ook persoonlijk ken – stond langs de kant en liet trots zijn medaille zien. Dat vond ik een ontzettend mooi beeld wat zeker op mijn netvlies blijft staan.”

“Nu ik Rio intensief heb meegemaakt weet ik zeker dat ik er in Tokyo wederom bij zal zijn”

Al met al vond Tobias het een geweldige ervaring die hij iedereen aan zou raden. “Ja, het was echt hartstikke inspirerend om midden tussen al die sporters te zitten. Onze blokken waren opgedeeld in twee shifts, een ochtend- en middagshift. Wij hadden altijd de ochtendshift waardoor we in de middag vrij waren. Omdat de verkoop van de kaarten achterbleef, konden we vaak last-minute kaarten bemachtigen voor andere sporten. Daardoor heb ik veel meegekregen van de Spelen en ook de stad verder leren kennen. Nu ik Rio intensief heb meegemaakt weet ik zeker dat ik er in Tokyo wederom bij zal zijn.”