Het Dagboek van: Martine Veldhuis

Hoe beleven de roeiers uit het Aegon Nationaal RoeiTeam hun weg naar Tokio? Waar zijn ze mee bezig en waar denken ze aan? In de rubriek ‘Het dagboek van’ krijg je een inkijkje in de week van een van de roeiers. Vandaag nemen we een kijkje in het dagboek van Martine Veldhuis, op trainingskamp in Sevilla – week 7 van 2021.

Maandag 15 februari

Vandaag staat mijn lievelingstraining op het programma: de sprintjestraining in de boot! 7:10 uur gaat de wekker en op de kamer eet ik mijn havermout met drink ik een kopje koffie. 8:00 uur wordt er uitgezet en opgegroeid naar de paraplubrug (een brug met parapluutjes in Sevilla). Vanaf daar starten we met onze sprintjes. Voor ik er erg in heb, zijn mijn tegenstanders er al als een kanonskogel vandoor gegaan. Ik zou zeggen dat dit mijn training om te shinen is… maar na 8x kan ik concluderen dat ik mijn sprintvezels in het hotel heb laten liggen. We roeien nog een uur rustig door en lopen daarna terug naar het hotel om een tweede ontbijt te verorberen. Niet verkeerd!

Terug op de kamer ga ik even op bed liggen. Sophie, mijn kamergenoot, gaat slapen en ik bedenk me dat ik me nog achter mijn laptop moet parkeren. Ik ben op dit moment naast het roeien bezig met mijn wetenschappelijke stage en zit in de laatste maand. Het typen aan mijn verslag is begonnen en ik bedenk dat het wel een goed idee is om in de donkere kamer een flowchart over mijn data te gaan maken. Als ik later vraag aan Sophie of ze lekker heeft geslapen, vraagt ze of ik lekker met mijn muis aan het klikken was.. ik had misschien toch beter even in de lobby kunnen gaan zitten.

We vertrekken naar de lunch rond 14:00 uur. Deze hebben we in de Residencia (het gebouw waar we eten) op de baan. Daarna drinken we in de zon nog een goede espresso om onze tweede training in te luiden. We kijken uit op een bus met een kanoër die een identieke mengelmoes is van Wout van Aert en Dylan Groenewegen. We lopen eerst nog even terug naar het hotel om ons om te kleden. Eenmaal aangekomen in het hotel denk ik dat het nog een goed idee is om die flowchart af te maken. Sophie heeft ook nog niet al te veel haast en dit resulteert in het feit dat we nog in de hotelkamer staan, terwijl we bij de boot hadden moeten zijn. We zijn niet de ideale combi wat betreft tijdsmanagement. We verontschuldigen ons bij Titus, onze coach en fotograaf in één. Een Twents kwartiertje later zijn we uitgezet voor onze rustige sessie, die we iets te rustig hadden benaderd.

Om 18:00 uur staat de PCR-test op het programma om terug te mogen vliegen naar Nederland. Deze wordt afgenomen door een Spaanse man in blauw pak. Het zou handig zijn als je je paspoort meeneemt. Ik zou Martine niet zijn als ik de appjes hierover niet gemist had en moet daarom even een retourtje hotel hobbelen om mijn paspoort op te halen. Eenmaal terug kan ik achteraan de rij aansluiten om me op te maken voor de derde test binnen een week. Eerder werd ik al twee keer door onze fysiotherapeut getest om vanwege ziekteverschijnselen corona uit te sluiten (en met succes, corona was het niet). Ik zie toe hoe iedereen traanogend de ruimte verlaat. Het geluk van vandaag was dat niet één neusgat maar twee neusgaten werden uitgekozen. Misschien onder het motto: mocht er geen corona zijn in het rechter neusgat, dan zit het misschien in de linker wel.

De pilates staat nog op het programma en doe ik samen met Sophie op de kamer. De buikspieren worden nog even goed aangezet, maar de heup flexibiliteit laat het helaas een beetje afweten. We gaan vervolgens om 20:00 uur naar het eten en zien grotendeels de hele groep al terugkomen. Ik kijk er ook steeds meer naar uit om binnenkort weer mijn eigen eten te maken. Het is erg fijn dat er op kamp voor je gekookt wordt, maar nu na 4,5 week in Spanje wordt het een beetje veel van hetzelfde. Het is al best laat wanneer we weer terugkomen in het hotel. Ik zet nog een theetje en om 22:00 uur gaat het lampje uit.

Dinsdag 16 februari

Een vroegertje! 6:40 uur gaat de wekker. Vandaag is er een vol ochtend programma dus we zorgen dat we met tas en al 7:00 uur bij het ontbijt zijn. Second breakfast wordt vandaag overgeslagen. 7:30 uur staat de wekelijkse herstelmeting op het programma en daarna mogen de pompklompen weer worden aangetrokken. PR’tjes worden in deze ochtend niet neergezet, helaas! Het kan niet altijd een feestje zijn. Aansluitend doen we een rustige peddelsessie in de boot. We zijn pas klaar met het ochtendprogramma om 11:30 uur en drinken een kopje koffie in de zon en voor de verandering lunchen we maar eens vroeg om 12:00 uur. Terug op de hotelkamer pak ik mijn laptop er weer bij, de deadline nadert en er moet nog een hoop gebeuren.

Om 16:00 uur staat de volgende sessie weer op het programma: een doorvaarsessie. Samen met Sophie nemen we de puntjes mee van gisteren en staan we dit keer op tijd klaar om het water op te gaan. Titus is nog nergens te bekennen en al snel blijkt dat hij nog op het water is voor een sessie met de 4-. Wij roeien richting de haven en horen door de portofoon dat Titus vertraging heeft. Hij heeft een boot uit het water moeten redden, de jongen bleek zelf in alle haast al naar de kant gezwommen, maar de boot was hij vergeten mee te nemen. Wij draaien om in onze skiffjes en even later zien we botenredder Titus op zijn coachboot voorbij komen met een skiff! Het was een mooi tafereel. De boot wordt afgeleverd op de plaatselijke roeivereniging en wij maken samen de sessie af. Daarna is het al vrij snel weer etenstijd. Terug op de kamer pak ik mijn laptop er nog even bij en daarna gaat al vrij snel het lampje uit.

Woensdag 17 februari

De laatste dag! 7:00 uur gaat de wekker. Vandaag staat – voor de Heel Holland Bakt fans – het spektakelstuk op het programma: niet een opdracht van 3 uur, maar de welbekende 3x2k om het trainingskamp met een grote toef slagroom af te toppen. 8:30 uur is de start van de kleine boten en deze kent enige opstartproblemen. De boot van Josy en Titus komt niet meer vooruit en ook Diederik en Isabel hebben zich even later tegen de kant geparkeerd. Geen redenen om te wachten en daarom starten we de training. In de wedstrijd zal je het uiteindelijk toch ook alleen moeten doen. Conclusie van de training: er is altijd ruimte voor verbetering, het zou ook zonde zijn als je nu al was uitgeleerd.

Eenmaal terug in het hotel is het weer tijd voor second breakfast. Dit keer neem ik mijn trouwe vriend Dell maar eens mee en laat ik hem de ontbijtzaal zien. Er is nog een plekje naast me vrij en met mijn refurbished koelkast die enige ruimte nodig heeft zet ik nog even de onderzoeksdata in een half uur goed om vervolgens een meeting te hebben met mijn stagebegeleidster. Nadat ik een uurtje later alles met haar heb besproken, volgt de video-analyse van de ochtendtraining. Een vol programma dus!

In de middag wordt er rustig gepeddeld en probeer ik aan het eind van de sessie nog tijdens het roeien 360 graden te draaien met mijn blad. Na een paar hartverzakkingen en verkrampingen in mijn voet verder lukt dit slechts twee keer. De schoonheidsprijs mocht het niet hebben, maar gelukt is gelukt. Eenmaal aangelegd is het tijd om de boten af te riggeren en op te laden voor transport terug naar ons koude kikkerlandje.

In de avond wordt er een keer niet gegeten bij de Residencia. We besluiten om beneden in het restaurant van het hotel te eten om het trainingskamp (met) lekker(e) (smaken) af te sluiten. De avond is geslaagd. Daarna wordt de tas ingepakt, wat een stuk makkelijker is dan bij vertrek. Nu hoef ik slechts alle kledingstukken die wijdverspreid in de kamer en op de grond liggen als een prop in de tas te gooien zonder bang te zijn dat ik iets belangrijks ben vergeten. Het netjes opruimen van mijn kleding blijft toch altijd een dingetje. Ik ben uiteindelijk best snel klaar en om 23:00 uur gaat het lampje uit.

Donderdag 18 februari

6:55 uur gaat de wekker om uit bed te springen en wakker te worden met een sneltest. De dag kan niet beter beginnen. Weer een traantje achtergelaten, misschien wel omdat we vandaag vertrekken. Na vijf weken trainen in Spanje ben ik er ook wel weer even toe om thuis te zijn. Er wordt beneden ontbeten en ik gok zo maar dat er die ochtend vrij weinig eten overblijft voor de rest van de hotelgasten.

Pas aan het eind van de dag kom ik thuis. Een groter contrast met Spanje is er niet: het regent. Taxi-service en huisgenoot Amos Keijser komt Lisa ophalen vanaf Schiphol en ik mag mee, want er is nog één plekje vrij in de auto en dat scheelt me weer een stukje lopen door de regen vanaf Amsterdam-Zuid. We wonen nagenoeg naast elkaar dus dat komt mooi uit. Ik krijg een appje binnen van Sophie… gediskwalificeerd voor het inpakken van mijn tas! Mijn speedcoachoplader en pincet liggen nog in de Spaanse hotelkamer. Maar goed, geen zorgen: dat krijg ik wel weer terug in Pusiano over een paar weken wanneer ons volgende trainingskamp op ons ligt te wachten.

Thuis begin ik maar gelijk met wasjes draaien, anders komt het er niet meer van. Er zit zoveel in mijn koffer dat het er wel drie worden. Mijn zusje komt thuis en we kletsen bij. In de avond bel ik met vriendinnetjes en spelen we (voor de eerste keer in de hele coronatijd) virtueel Pictionary. Ik oefen met mijn tekenskills en probeer zo goed mogelijk een snelweg, een aap, een liniaal en een vingernagel (ja, je leest het goed) te tekenen. Goed voor een tweede en derde plek! Ik ben trots. Het is tijd om uit te tunen, morgen een nieuwe dag!

Vrijdag 19 februari

Nu we terug zijn gekomen uit een oranje gebied gelden de regels die opgelegd zijn door het kabinet natuurlijk ook voor ons. Dit betekent dat we thuis moeten blijven en ons alleen op het OTC – mits er een sneltest wordt afgenomen – en de Bosbaan mogen bevinden. Ik heb in de eerste coronagolf al een ergometer gekregen en kies ervoor om deze quarantaineperiode zoveel mogelijk thuis te blijven. Om de (onder)buren zo min mogelijk tot last te zijn en met het thuiswerken van mijn zusje laat ik de ergometer maar in de kelder staan. Een groter contrast met het fijne leven in Spanje is er niet. De zonnige wateromgeving wordt ingeruild voor een plek tussen de fietsen in een sfeerloze kelder.

Het voordeel van deze dagen is dat ik de trainingstijden zelf kan inplannen. Dit komt goed uit omdat ik deze laatste paar dagen van februari nog even hard aan de bak moet voor studie. Het vergt toch veel zelfdiscipline om een vol trainingskamp met stage te combineren. En ik zal je ook eerlijk vertellen dat ik de ene dag meer de hete adem van het naderende einde in de nek voel dan de andere dagen waarop ik denk: het komt allemaal uit zichzelf wel goed.

Ik kies ervoor om rustig op te staan met koffie en een ontbijtje. Eerst twee uurtjes aan de studie voordat ik me naar de kelder laat afzakken voor een training op de ergometer. Daarna ga ik weer verder met de studie en aan het eind van de dag loop ik weer naar beneden voor sessie 2. Ik besef mij dat er wel eens spetterendere dagen zijn geweest, maar merk dat het voor nu wel even goed is.

Zaterdag 20 februari

Het lijkt wel een dupliceerdag! Mijn dag lijkt op die van gister. Ik word wakker, maak een ontbijt, ga eerst even aan de studie en vertrek dan naar de kelder voor een sessie op de ergometer. Ik krijg via mijn telefoon al foto’s binnen van Marieke (Keijser). Zij is al klaar met haar 90 minuten training. Een tikkeltje jaloers ben ik wel.

In de middag maak ik mijn lunch en ga ik weer achter mijn beeldscherm zitten. Vandaag moet de proefversie van de conceptversie de deur uit, dus het wordt hard door ploeteren. Ik eet relatief vroeg in de avond vergeleken met de tijden in Spanje en nadat ik het eten heb laten zakken stap ik de ergometer weer op voor de tweede training. Ergometeren op zaterdagavond kan ik in ieder geval na deze training ook weer van de bucket-list afstrepen. Een betere zaterdagavond anno 2021 kun je je niet wensen! Iets over 20:00 uur ben ik pas klaar en zorg ik dat ik mijn eiwitten weer aanvul met een kwarkje. Het wordt een latertje die avond om de eerste versie van mijn verslag de deur uit te sturen.

Zondag 21 februari

Ik blijf even wat langer liggen in mijn bed, nadat het gisteren een beetje laat is geworden. Ik heb vandaag een rustdag. Ik krijg al vrij snel feedback van mijn stagebegleidster op mijn eerste versie dus daar ga ik weer mee aan de slag. Het is net lente buiten. Tijdens mijn pauze, drink ik een koffietje op het balkon. Toch lekker dat ik die Spaanse zon heb meegenomen! In de middag wordt er weer gestudeerd. Ik probeer mijn tabellen te perfectioneren en word blij als ik zie dat ze er goed uit komen te zien. Vanuit huis zie ik de zon ondergaan. Morgen staat er een tripje naar het OTC gepland voor de eerste sneltest om vervolgens dinsdag nog een keer te testen om hopelijk daarna uit de quarantaine te mogen.

Motivatie tip voor de lezers:

Wat mij enorm helpt is om niet te ver vooruit te denken en meer te genieten van de dingen die ik nu aan het doen ben. Het heeft zeker in deze lastige tijd nog geen zin om na te denken wat er over vijf maanden gaat gebeuren. Je hebt er zelf geen invloed op. Natuurlijk mag je wel ergens naar uitkijken, maar ik merkte bij mezelf vooral dat al die onzekerheid mij juist demotiveerde.